مرهوم

لغت نامه دهخدا

مرهوم. [ م َ ] ( ع ص ) مکانی که «رهمة» و باران نرم بر آن رسیده باشد. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

مکانی که رهمه و باران نرم رسیده باشد

پیشنهاد کاربران

مهربانی کرده شده . مفعولی است از رحم و رحمة و مرحمة. رجوع به مرحمت شود

بپرس