مَرمَرِ گَچی نوعی تودهٔ ریزدانه سنگ گچ است که متراکم، چرب مانند، بی رنگ یا سفید می باشد. نام های دیگر آن رُخام گچی و آلاباستِر است.
مرمر گچی زیاد شفاف نیست و فاقد رگه است و ترکیبش برخلاف مرمر آهکی به جای آن که از کربنات کلسیم باشد از سولفات کلسیم تشکیل شده و سفیدرنگ است. مرمر گچی برخلاف مرمر آهکی در تماس با اسیدها جوش نمی کند.
سنگ گچِ رشته ای با جلای ابریشمی را ساتین اسپار و نوع دارای پولک های رخ بزرگ بی رنگ و شفاف را سلنیت می گویند.
مرمر گچی و ساتین اسپار را برش و صیقل می دهند و برای اهداف تزئینی استفاده می کنند اما کاربرد آن ها به دلیل سختی کم، محدود است. از مرمر گچی برای ساختن لوحه و سنگ قبر هم استفاده می کنند. [ ۱]
سنگ رُخام ( مرمر ) در بسیاری از محوطه های شهرنشینی نیمهٔ شرقی ایران از مواد اولیهٔ مهم برای ساخت ظروف بوده است، به نحوی که در لایهٔ حصار IIIC استفاده از مرمر برای ساخت ظروف یک شاخصهٔ فرهنگی است و همچنین ستون هایی مینیاتوری ساخته شده از این سنگ علاوه بر حصار از شهر سوخته و تورنگ تپه هم بدست آمده که می تواند یک مبنای گاه نگاری باشد. رخام گچی در تمدن های کهن کاربرد داشت و تندیس های بزرگ گاوهای بالدار متعلق به تمدن آشور و همچنین خمره خشایارشا که امروزه در موزه شهر لندن موجود است از همین سنگ ساخته شده اند. یونانی ها نیز سکه هایی با نقش کلمهٔ آلاباستر که از نام شهری به نام آلاباستر در مصر گرفته بودند ضرب می کرده اند.
امروزه رخام های گچی خوب در نواحی میانی انگلستان به ویژه در ناتینگهام به شکل مجسمه هایی با شکل های گوناگون که توسط استادکاران سده های ۱۴ و ۱۵ میلادی حکاکی شده اند در دست است. بعدها این دست ساخته های گچی مشهور شد و با تولید انبوه به سراسر اروپا فرستاده شد. مرمر گچی همچنین در برخی از آرامگاه ها، نقوش کلیساها و سایر ساختمان های تاریخی به کار رفته است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمرمر گچی زیاد شفاف نیست و فاقد رگه است و ترکیبش برخلاف مرمر آهکی به جای آن که از کربنات کلسیم باشد از سولفات کلسیم تشکیل شده و سفیدرنگ است. مرمر گچی برخلاف مرمر آهکی در تماس با اسیدها جوش نمی کند.
سنگ گچِ رشته ای با جلای ابریشمی را ساتین اسپار و نوع دارای پولک های رخ بزرگ بی رنگ و شفاف را سلنیت می گویند.
مرمر گچی و ساتین اسپار را برش و صیقل می دهند و برای اهداف تزئینی استفاده می کنند اما کاربرد آن ها به دلیل سختی کم، محدود است. از مرمر گچی برای ساختن لوحه و سنگ قبر هم استفاده می کنند. [ ۱]
سنگ رُخام ( مرمر ) در بسیاری از محوطه های شهرنشینی نیمهٔ شرقی ایران از مواد اولیهٔ مهم برای ساخت ظروف بوده است، به نحوی که در لایهٔ حصار IIIC استفاده از مرمر برای ساخت ظروف یک شاخصهٔ فرهنگی است و همچنین ستون هایی مینیاتوری ساخته شده از این سنگ علاوه بر حصار از شهر سوخته و تورنگ تپه هم بدست آمده که می تواند یک مبنای گاه نگاری باشد. رخام گچی در تمدن های کهن کاربرد داشت و تندیس های بزرگ گاوهای بالدار متعلق به تمدن آشور و همچنین خمره خشایارشا که امروزه در موزه شهر لندن موجود است از همین سنگ ساخته شده اند. یونانی ها نیز سکه هایی با نقش کلمهٔ آلاباستر که از نام شهری به نام آلاباستر در مصر گرفته بودند ضرب می کرده اند.
امروزه رخام های گچی خوب در نواحی میانی انگلستان به ویژه در ناتینگهام به شکل مجسمه هایی با شکل های گوناگون که توسط استادکاران سده های ۱۴ و ۱۵ میلادی حکاکی شده اند در دست است. بعدها این دست ساخته های گچی مشهور شد و با تولید انبوه به سراسر اروپا فرستاده شد. مرمر گچی همچنین در برخی از آرامگاه ها، نقوش کلیساها و سایر ساختمان های تاریخی به کار رفته است.
wiki: مرمر گچی