مرغوبه

لغت نامه دهخدا

( مرغوبة ) مرغوبة. [ م َ ب َ ] ( ع ص ) مرغوبه. تأنیث مرغوب ، نعت مفعولی از مصدر رغب و رغبة. رجوع به مرغوب و رغب و رغبة شود.

( اسم ) مونث مرغوب : در مساحت ضیعتهای ایشان و عده های مرغوبه داد . جمع : مرغوبات .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید