مرغ شکاری
معنی انگلیسی:
bird of prey
لغت نامه دهخدا
مرغ شکاری. [ م ُ غ ِ ش ِ ] ( ترکیب وصفی ،اِ مرکب ) جارحة. مرغ رباینده. پرنده ای که با شکار سایر پرندگان یا جانوران دیگر زندگانی می کند و منقار و نوکش دارای شکل مناسب و مخصوص جهت گرفتن طعمه زنده می باشد. و رجوع به مرغان شکاری ( ذیل مرغان ) شود. مترادف ها
game fowl (اسم)
خروس جنگی، مرغ شکاری
