مرغ شکاری


معنی انگلیسی:
bird of prey

لغت نامه دهخدا

مرغ شکاری. [ م ُ غ ِ ش ِ ] ( ترکیب وصفی ،اِ مرکب ) جارحة. مرغ رباینده. پرنده ای که با شکار سایر پرندگان یا جانوران دیگر زندگانی می کند و منقار و نوکش دارای شکل مناسب و مخصوص جهت گرفتن طعمه زنده می باشد. و رجوع به مرغان شکاری ( ذیل مرغان ) شود.

مترادف ها

game fowl (اسم)
خروس جنگی، مرغ شکاری

پیشنهاد کاربران

مرغ شکاری ؛ جارحه. مرغان شکاری ؛ جوارح. مرغی که شکار کند اعم از باز و جزآن. ( یادداشت مؤلف ) :
نیز در بیشه و در دشت همانا نبود
باز را از پی مرغان شکاری شو و آی.
فرخی.
سنقر
شاهین