مرعشی شهاب الدین

[ویکی نور] سید ش‍ه‍اب ال‍دی‍ن ن‍ج‍ف‍ی م‍رع‍ش‍ی (1276ش -۱۳۶۹ش)، علامه پژوهشگر، فقیه اصولی، محدث رجالی و مدرس حوزوی، از مراجع تقلید معاصر، احیاگر فرهنگ غنی اسلامی با جمع آوری نسخ خطی و ساخت کتابخانه ای بزرگ
در سال 1315ق/1276ش، در نجف به دنیا آمد. پدرش، آیت الله سید شمس الدین محمود مرعشی (1279ق-1338ق) از فقها و مدرسان علوم اسلامی نجف بود. آیت الله مرعشی نجفی دوران کودکی را در آغوش پرمهر خانواده سپری نمود و با تربیت اسلامی بزرگ شد. مادرش زنی پاک دامن و باایمان بود که هیچ گاه بدون وضو به او شیر نمی داد.
پس از یادگیری خواندن و نوشتن، در نوجوانی به کسوت روحانیت درآمد و به فراگیری علوم اسلامی پرداخت. ادبیات عرب، فقه، اصول، حدیث، درایه، رجال و تراجم و... را نزد استادان برجسته حوزه علمیه نجف فراگرفت و سپس در درس خارج فقه و اصول آیت الله آقا ضیاء عراقی (متوفای 1373ق)، آیت الله شیخ احمد کاشف الغطاء (متوفای 1373ق) و شماری از مراجع تقلید و مدرسان برجسته حوزه علمیه نجف شرکت کرد.
آیت الله مرعشی چنان علاقه به یادگیری داشت که سر از پا نمی شناخت. سال های دراز در درس ده ها استاد شهیر حوزه علمیه نجف شرکت کرد و از خرمن دانش آنان بهره جست. مدتی نیز نزد علمای زیدیه و علمای اهل سنت به فراگیری علم حدیث پرداخت و از آنان اجازه نقل حدیث گرفت.
تلاش شبانه روزی وی سرانجام در 27 سالگی به ثمر نشست و به درجه اجتهاد نایل شد. کوشش خستگی ناپذیر او برای تحصیل دانش ستودنی است. خودش در این باره می گوید:
هیچ گاه در سنین جوانی به دنبال تمایلات نفسانی نرفتم. همیشه در پی تحصیل علم بودم، به صورتی که شبانه روز، بیش از چند ساعت نمی خوابیدم و هرکجا نشانی از استادی یا عالمی و یا جلسه درسی که مفید تشخیص می دادم، می یافتم، لحظه ای در رفتن به نزد آن استاد، عالم و جلسه درس درنگ نمی کردم.