[ویکی نور] مرزهای اعجاز ترجمه آیت الله سبحانی از مقاله «اعجاز القرآن» کتاب البیان آیت الله خویی می باشد، دانشمندان اسلام با براهین و دلایل متقن و استوار، معجزه بودن قرآن را ثابت نموده و در سطح عالی آنرا بررسی کرده اند، مخصوصاً در قرن معاصر؛ مانند شیخ جواد بلاغی در آلاء الرحمن، هبة الدین شهرستانی در المعجزة الخالدة، علامه طباطبایی در المیزان. مقاله فوق نیز در این زمینه است که مترجم آن را جهت ترجمه انتخاب می کند.
البیان شامل فهرست موضوعات، مقدمه و متن ارزنده ای می باشد. از فصول حساس و ارزنده البیان، مبحث اعجاز قرآن است، مولف موضوعات مربوط به اعجاز قرآن را در مدخل تفسیر خود به سبک دلپذیری مطرح نموده و با بیانی شیوا و دلائلی قاطع و استوا، جهات مختلف اعجاز قرآن را به طور محققانه، تجزیه و تحلیل نموده است و به تمام پرسشها و خرده هایی که در این زمینه بوده، با بیانی قاطع، مبرهن و قانع کننده و با زبانی ساده و فهم پذیر، و نظم منطقی و استدلالی پاسخ داده اند.
مؤلف پس از بررسی اعجاز از نظر لغت، در تعریف اصطلاحی اعجاز می فرمایند: «کسی که مقامی از جانب خدا را ادعا نماید، عملی را گواه بر صدق گفتار خود انجام می دهد که از حدود قوانین طبیعی بیرون و دیگران از آوردن آن عاجزند».
سپس لزوم همراهی ادعای نبوت با دلیل را بررسی کرده و نظریه اشاعره را که داوری عقل درحسن و قبح را نمی پذیرند، و متذکر لزوم هماهنگی معجزه با علوم و فنون رایج زمان شده و معتقدند اگر عرب ها به معارضه با قرآن موفق شده بودند قطعاً آن را در محافل ادبی و اجتماعات بزرگ اعلام می کردند.
پس از بیان انشای پیامبر نبودن قرآن، معجزه جاودانی و سایر امتیازات آن، نتیجه می گیرند که قرآن از نظر اسلوب و بلاغت یک معجزه آسمانی است.
پس از آن به صفات الهی و پیامبران در قرآن و مقایسه آن در سایر کتب آسمانی پرداخته و با بررسی برخی محتویات سایر کتب می فرمایند: آیا می توان این کتاب های بی اساس را وحی آسمانی دانست؟
البیان شامل فهرست موضوعات، مقدمه و متن ارزنده ای می باشد. از فصول حساس و ارزنده البیان، مبحث اعجاز قرآن است، مولف موضوعات مربوط به اعجاز قرآن را در مدخل تفسیر خود به سبک دلپذیری مطرح نموده و با بیانی شیوا و دلائلی قاطع و استوا، جهات مختلف اعجاز قرآن را به طور محققانه، تجزیه و تحلیل نموده است و به تمام پرسشها و خرده هایی که در این زمینه بوده، با بیانی قاطع، مبرهن و قانع کننده و با زبانی ساده و فهم پذیر، و نظم منطقی و استدلالی پاسخ داده اند.
مؤلف پس از بررسی اعجاز از نظر لغت، در تعریف اصطلاحی اعجاز می فرمایند: «کسی که مقامی از جانب خدا را ادعا نماید، عملی را گواه بر صدق گفتار خود انجام می دهد که از حدود قوانین طبیعی بیرون و دیگران از آوردن آن عاجزند».
سپس لزوم همراهی ادعای نبوت با دلیل را بررسی کرده و نظریه اشاعره را که داوری عقل درحسن و قبح را نمی پذیرند، و متذکر لزوم هماهنگی معجزه با علوم و فنون رایج زمان شده و معتقدند اگر عرب ها به معارضه با قرآن موفق شده بودند قطعاً آن را در محافل ادبی و اجتماعات بزرگ اعلام می کردند.
پس از بیان انشای پیامبر نبودن قرآن، معجزه جاودانی و سایر امتیازات آن، نتیجه می گیرند که قرآن از نظر اسلوب و بلاغت یک معجزه آسمانی است.
پس از آن به صفات الهی و پیامبران در قرآن و مقایسه آن در سایر کتب آسمانی پرداخته و با بررسی برخی محتویات سایر کتب می فرمایند: آیا می توان این کتاب های بی اساس را وحی آسمانی دانست؟
wikinoor: مرزهای_اعجاز
[ویکی فقه] مرزهای اعجاز (کتاب). «مرزهای اعجاز» ترجمه آیت الله سبحانی از مقاله «اعجاز القرآن» کتاب البیان آیت الله خویی می باشد.
دانشمندان اسلام با براهین و دلایل متقن و استوار، معجزه بودن قرآن را ثابت نموده و در سطح عالی آنرا بررسی کرده اند، مخصوصا در قرن معاصر؛ مانند شیخ جواد بلاغی در آلاء الرحمن، هبة الدین شهرستانی در المعجزة الخالدة، علامه طباطبایی در المیزان. مقاله فوق نیز در این زمینه است که مترجم آن را جهت ترجمه انتخاب می کند.
ساختار
البیان شامل فهرست موضوعات، مقدمه و متن ارزنده ای می باشد. از فصول حساس و ارزنده البیان، مبحث اعجاز قرآن است، مولف موضوعات مربوط به اعجاز قرآن را در مدخل تفسیر خود به سبک دلپذیری مطرح نموده و با بیانی شیوا و دلائلی قاطع و استوا، جهات مختلف اعجاز قرآن را به طور محققانه، تجزیه و تحلیل نموده است و به تمام پرسشها و خرده هایی که در این زمینه بوده، با بیانی قاطع، مبرهن و قانع کننده و با زبانی ساده و فهم پذیر، و نظم منطقی و استدلالی پاسخ داده اند.
گزارش محتوا
مؤلف پس از بررسی اعجاز از نظر لغت، در تعریف اصطلاحی اعجاز می فرمایند: «کسی که مقامی از جانب خدا را ادعا نماید، عملی را گواه بر صدق گفتار خود انجام می دهد که از حدود قوانین طبیعی بیرون و دیگران از آوردن آن عاجزند». سپس لزوم همراهی ادعای نبوت با دلیل را بررسی کرده و نظریه اشاعره را که داوری عقل در حسن و قبح را نمی پذیرند، و متذکر لزوم هماهنگی معجزه با علوم و فنون رایج زمان شده و معتقدند اگر عرب ها به معارضه با قرآن موفق شده بودند قطعا آن را در محافل ادبی و اجتماعات بزرگ اعلام می کردند. پس از بیان انشای پیامبر نبودن قرآن، معجزه جاودانی و سایر امتیازات آن، نتیجه می گیرند که قرآن از نظر اسلوب و بلاغت یک معجزه آسمانی است. پس از آن به صفات الهی و پیامبران در قرآن و مقایسه آن در سایر کتب آسمانی پرداخته و با بررسی برخی محتویات سایر کتب می فرمایند: آیا می توان این کتاب های بی اساس را وحی آسمانی دانست؟ مصنف انسجام در مضمون و اسلوب و قانون گذاری را اعجاز قرآن دانسته و نمونه هایی از آن را در قرآن متذکر می شود و می فرمایند اسلام دین میانه روی است. خبر از غیب، و توجه به اسرار آفرینش از مسائل اعجاز قرآن است. وی پندارهای پیرامون قرآن مبنی بر مخالف قواعد عربی بودن، همگانی نبودن درک اعجاز قرآن، امکان معارضه با قرآن، اختلاف با عهدین و وجود تناقض در آیات را بی اساس شمرده اند. معتقدند: کسیکه به پیامبران سابق ایمان داشته باشد باید به حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلّم ایمان آورد و دیگر به معجزه ای که نبوت او را تصدیق کند نیازی نیست.
نگاهی به ترجمه
...
دانشمندان اسلام با براهین و دلایل متقن و استوار، معجزه بودن قرآن را ثابت نموده و در سطح عالی آنرا بررسی کرده اند، مخصوصا در قرن معاصر؛ مانند شیخ جواد بلاغی در آلاء الرحمن، هبة الدین شهرستانی در المعجزة الخالدة، علامه طباطبایی در المیزان. مقاله فوق نیز در این زمینه است که مترجم آن را جهت ترجمه انتخاب می کند.
ساختار
البیان شامل فهرست موضوعات، مقدمه و متن ارزنده ای می باشد. از فصول حساس و ارزنده البیان، مبحث اعجاز قرآن است، مولف موضوعات مربوط به اعجاز قرآن را در مدخل تفسیر خود به سبک دلپذیری مطرح نموده و با بیانی شیوا و دلائلی قاطع و استوا، جهات مختلف اعجاز قرآن را به طور محققانه، تجزیه و تحلیل نموده است و به تمام پرسشها و خرده هایی که در این زمینه بوده، با بیانی قاطع، مبرهن و قانع کننده و با زبانی ساده و فهم پذیر، و نظم منطقی و استدلالی پاسخ داده اند.
گزارش محتوا
مؤلف پس از بررسی اعجاز از نظر لغت، در تعریف اصطلاحی اعجاز می فرمایند: «کسی که مقامی از جانب خدا را ادعا نماید، عملی را گواه بر صدق گفتار خود انجام می دهد که از حدود قوانین طبیعی بیرون و دیگران از آوردن آن عاجزند». سپس لزوم همراهی ادعای نبوت با دلیل را بررسی کرده و نظریه اشاعره را که داوری عقل در حسن و قبح را نمی پذیرند، و متذکر لزوم هماهنگی معجزه با علوم و فنون رایج زمان شده و معتقدند اگر عرب ها به معارضه با قرآن موفق شده بودند قطعا آن را در محافل ادبی و اجتماعات بزرگ اعلام می کردند. پس از بیان انشای پیامبر نبودن قرآن، معجزه جاودانی و سایر امتیازات آن، نتیجه می گیرند که قرآن از نظر اسلوب و بلاغت یک معجزه آسمانی است. پس از آن به صفات الهی و پیامبران در قرآن و مقایسه آن در سایر کتب آسمانی پرداخته و با بررسی برخی محتویات سایر کتب می فرمایند: آیا می توان این کتاب های بی اساس را وحی آسمانی دانست؟ مصنف انسجام در مضمون و اسلوب و قانون گذاری را اعجاز قرآن دانسته و نمونه هایی از آن را در قرآن متذکر می شود و می فرمایند اسلام دین میانه روی است. خبر از غیب، و توجه به اسرار آفرینش از مسائل اعجاز قرآن است. وی پندارهای پیرامون قرآن مبنی بر مخالف قواعد عربی بودن، همگانی نبودن درک اعجاز قرآن، امکان معارضه با قرآن، اختلاف با عهدین و وجود تناقض در آیات را بی اساس شمرده اند. معتقدند: کسیکه به پیامبران سابق ایمان داشته باشد باید به حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلّم ایمان آورد و دیگر به معجزه ای که نبوت او را تصدیق کند نیازی نیست.
نگاهی به ترجمه
...
wikifeqh: مرزهای_اعجاز_(کتاب)