مرز هوایی یا حریم هوایی ( به انگلیسی: Airspace ) بخشی از جو بالای قلمروی یک کشور است که توسط آن کشور کنترل می شود که شامل آب های سرزمینی یا به صورت کلی تر، هر بخش سه بعدی خاص از جو است. این مفهوم با هوافضا فرق دارد که اصطلاحی کلی برای جو زمین و فضای بیرونی در مجاورت آن است.
... [مشاهده متن کامل]
مرز هوایی مراقبت شده در جایی وجود دارد که در آن مراقبت پرواز نیاز به نوعی مراقبت اجرایی مثبت بر هواپیمای در حال پرواز در مرز هوایی دارد. با این حال، مراقبت پرواز لزوماً به معنی مراقبت بر اساس مقررات پرواز بصری ( VFR ) در این مرز هوایی نیست.
مرز هوایی مراقبت نشده جایی است که در آن مقررات مراقبت پرواز قابل اجرا نیستند. هر چند که ممکن است به صورت مشاوره ای اعمال شود. تنها، فضای درجه G مرز هوایی غیرقابل کنترل است.
مرز هوایی ممکن است به زمینه ها و مناطق گوناگون تقسیم شود. از جمله مکان هایی که در آن محدودیت هایی در فعالیت های پروازی یا ممنوعیت کامل وجود دارد.
بر اساس قوانین بین المللی، مفهوم مرز هوایی یک کشور با تعریف دریایی از آب های سرزمینی به عنوان ۱۲ مایل دریایی ( ۲۲٫۲ کیلومتر ) از خط ساحلی آن کشور، مرتبط است. مانند مفهوم «آب های آزاد» در کنوانسیون ملل متحد در مورد حقوق دریاها محدوده درون سرزمینی هیچ کشوری، محدوده بین المللی در نظر گرفته نمی شود. با این حال، ممکن است مانند اقیانوس ها یک کشور با توافق بین المللی، مسئولیت کنترل بخش هایی از مرز هوایی بین المللی را به عهده بگیرد. به عنوان نمونه، آمریکا، سرویس مراقبت پرواز بر بخش بزرگی از اقیانوس آرام را ( حتی در مرزهای هوایی بین المللی ) فراهم می کند.
هیچ توافق بین المللی در مورد حد عمودی مرز هوایی وجود ندارد ( مرز فضای بیرونی که تابع قوانین و مرز هوایی ملی نیست ) . با پیشنهادهای مختلفی از حدود ۳۰ کیلومتر ( ۱۹ مایل ) ( بالاترین ارتفاع پرواز هواپیما و بالون ) تا ۱۶۰ کیلومتر ( ۹۹ مایل ) ( پایین ترین حد ماهواره های پایدار پایین پرواز ) شده است. فدراسیون بین المللی هوانوردی، خط کارمن را در ارتفاع ۱۰۰ کیلومتر ( ۶۲ مایل ) به عنوان مرز بین جو و فضای بیرونی زمین فرض کرده است. در حالیکه آمریکا هر کسی را که در ارتفاع بالاتر از ۸۰ کیلومتر ( ۵۰ مایل پرواز ) به عنوان فضانورد در نظر می گیرد. در واقع شاتل های فضایی در هنگام فرود بدون اینکه از پیش، از کشوری ( مانند کانادا ) درخواست مجوز کنند در بالاتر از ۸۰ کیلومتری ( ۵۰ مایلی ) آن کشور پرواز می کنند. با این حال هر دو محدوده خط کارمن و تعریف آمریکا صرفاً معیارهای کاری و بدون هیچگونه مجوز قانونی واقعی بر سر مسائل مربوط به حاکمیت ملی هستند.
... [مشاهده متن کامل]
مرز هوایی مراقبت شده در جایی وجود دارد که در آن مراقبت پرواز نیاز به نوعی مراقبت اجرایی مثبت بر هواپیمای در حال پرواز در مرز هوایی دارد. با این حال، مراقبت پرواز لزوماً به معنی مراقبت بر اساس مقررات پرواز بصری ( VFR ) در این مرز هوایی نیست.
مرز هوایی مراقبت نشده جایی است که در آن مقررات مراقبت پرواز قابل اجرا نیستند. هر چند که ممکن است به صورت مشاوره ای اعمال شود. تنها، فضای درجه G مرز هوایی غیرقابل کنترل است.
مرز هوایی ممکن است به زمینه ها و مناطق گوناگون تقسیم شود. از جمله مکان هایی که در آن محدودیت هایی در فعالیت های پروازی یا ممنوعیت کامل وجود دارد.
بر اساس قوانین بین المللی، مفهوم مرز هوایی یک کشور با تعریف دریایی از آب های سرزمینی به عنوان ۱۲ مایل دریایی ( ۲۲٫۲ کیلومتر ) از خط ساحلی آن کشور، مرتبط است. مانند مفهوم «آب های آزاد» در کنوانسیون ملل متحد در مورد حقوق دریاها محدوده درون سرزمینی هیچ کشوری، محدوده بین المللی در نظر گرفته نمی شود. با این حال، ممکن است مانند اقیانوس ها یک کشور با توافق بین المللی، مسئولیت کنترل بخش هایی از مرز هوایی بین المللی را به عهده بگیرد. به عنوان نمونه، آمریکا، سرویس مراقبت پرواز بر بخش بزرگی از اقیانوس آرام را ( حتی در مرزهای هوایی بین المللی ) فراهم می کند.
هیچ توافق بین المللی در مورد حد عمودی مرز هوایی وجود ندارد ( مرز فضای بیرونی که تابع قوانین و مرز هوایی ملی نیست ) . با پیشنهادهای مختلفی از حدود ۳۰ کیلومتر ( ۱۹ مایل ) ( بالاترین ارتفاع پرواز هواپیما و بالون ) تا ۱۶۰ کیلومتر ( ۹۹ مایل ) ( پایین ترین حد ماهواره های پایدار پایین پرواز ) شده است. فدراسیون بین المللی هوانوردی، خط کارمن را در ارتفاع ۱۰۰ کیلومتر ( ۶۲ مایل ) به عنوان مرز بین جو و فضای بیرونی زمین فرض کرده است. در حالیکه آمریکا هر کسی را که در ارتفاع بالاتر از ۸۰ کیلومتر ( ۵۰ مایل پرواز ) به عنوان فضانورد در نظر می گیرد. در واقع شاتل های فضایی در هنگام فرود بدون اینکه از پیش، از کشوری ( مانند کانادا ) درخواست مجوز کنند در بالاتر از ۸۰ کیلومتری ( ۵۰ مایلی ) آن کشور پرواز می کنند. با این حال هر دو محدوده خط کارمن و تعریف آمریکا صرفاً معیارهای کاری و بدون هیچگونه مجوز قانونی واقعی بر سر مسائل مربوط به حاکمیت ملی هستند.
