مردی که دنیا را فروخت (آلبوم). مردی که دنیا را فروخت ( انگلیسی: The Man Who Sold the World ) سومین آلبوم استودیویی موسیقی دان انگلیسی دیوید بویی است. این آلبوم در اصل در ۴ نوامبر ۱۹۷۰ توسط مرکوری رکوردز در ایالات متحده و در ۱۰ آوریل ۱۹۷۱ در پادشاهی متحده منتشر شد. تهیه کنندگی این آلبوم بر عهده تونی ویسکانتی بود و آن را در آوریل تا می ۱۹۷۰ در استودیوهای ترایدنت و ادویژن در لندن ضبط کرد. [ ۱] این نخستین حضور گیتاریست میک رانسن و درامر میک وودمنزی در ضبط بویی است که بعداً به عنوان اعضای اسپایدز فرام مارس مشهور شدند.
پس از آلبوم پیشین و هم عنوان بویی در سال ۱۹۶۹ که صدای آکوستیک و فولک راک را در بر می گرفت، مردی که دنیا را فروخت با عناصری از بلوز راک به سوی هارد راک حرکت کرد. اشعار آلبوم همچنین نسبت به انتشارهای پیشین او تیره تر هستند و به بررسی مضامین جنون، دین، فناوری و جنگ می پردازند. هیچ یک از ترانه های این آلبوم به عنوان تک آهنگ های رسمی منتشر نشدند، اگرچه برخی از قطعه ها بین سال های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۳ به عنوان بی - سایدهای سایر تک آهنگ های بویی منتشر می شدند. در ابتدا عنوان آلبوم متروبولیست از نمایشی از فیلم متروپلیس فریتس لانگ در ۱۹۲۷ نام گرفته بود، اما در آخرین لحظه توسط مرکوری بدون مشورت بویی تغییر یافت. [ ۲] [ ۳]
این آلبوم با آرت ورک متفاوت در ایالات متحده و پادشاهی متحده منتشر شد. برای انتشار ایالات متحده، آرت ورک آلبوم یک طراحی کارتونی از یک گاوچران مانند در مقابل یک پناهگاه بود. این آرت ورک توسط مایکل جی. ولر و بر اساس تصویری از بازیگر جان وین طراحی شده است. بوسی نسبت به کاور آلبوم بی میل بود، بنابراین او کیت مک میلان را برای تصویربرداری کاور دیگری انتخاب کرد. تصویر نهایی، که بویی با لباس آبی رنگی را که توسط طراح مد مایکل فیش طراحی شده است در آن حضور دارد، به عنوان کاور برای انتشار در پادشاهی متحده استفاده شد. مردی که دنیا را فروخت توسط آرسی ای رکوردز در سال ۱۹۷۲ مجدداً منتشر شد، و در آن یک تصویر سیاه و سفید از شخصیت وقت بویی، زیگی استارداست در جلد وجود داشت، اما با انتشار مجدد آن از سال ۱۹۹۰، آرت ورک اصلی پادشاهی متحده احیا شد. [ ۲]
مردی که دنیا را فروخت در ایالات متحده در مقایسه با پادشاهی متحده، از سوی منتقدان موسیقی بیش تر مورد استقبال قرار گرفت. [ ۴] با این وجود، این یک شکست تجاری در هر دو کشور بود؛ اما نسخهٔ مجدد در سال ۱۹۷۲ موفق به وارد شدن به جدول های ایالات متحده و پادشاهی متحده شد. با نگاهی گذشته نگر، این آلبوم توسط منتقدان بخاطر اجرای بند و ماهیت پریشان کننده از موسیقی و شعرهایش تحسین شده است، و بسیاری آن را آغاز «دوره کلاسیک» بویی می دانند. [ ۵] مردی که دنیا را فروخت از آن زمان چندین بار مجدداً منتشر و در سال ۲۰۲۰ برای پنجاهمین سالگرد آن تحت عنوان اصلی خود متروبولیست، مجدداً بازآمیزی شد. [ ۶] [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از آلبوم پیشین و هم عنوان بویی در سال ۱۹۶۹ که صدای آکوستیک و فولک راک را در بر می گرفت، مردی که دنیا را فروخت با عناصری از بلوز راک به سوی هارد راک حرکت کرد. اشعار آلبوم همچنین نسبت به انتشارهای پیشین او تیره تر هستند و به بررسی مضامین جنون، دین، فناوری و جنگ می پردازند. هیچ یک از ترانه های این آلبوم به عنوان تک آهنگ های رسمی منتشر نشدند، اگرچه برخی از قطعه ها بین سال های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۳ به عنوان بی - سایدهای سایر تک آهنگ های بویی منتشر می شدند. در ابتدا عنوان آلبوم متروبولیست از نمایشی از فیلم متروپلیس فریتس لانگ در ۱۹۲۷ نام گرفته بود، اما در آخرین لحظه توسط مرکوری بدون مشورت بویی تغییر یافت. [ ۲] [ ۳]
این آلبوم با آرت ورک متفاوت در ایالات متحده و پادشاهی متحده منتشر شد. برای انتشار ایالات متحده، آرت ورک آلبوم یک طراحی کارتونی از یک گاوچران مانند در مقابل یک پناهگاه بود. این آرت ورک توسط مایکل جی. ولر و بر اساس تصویری از بازیگر جان وین طراحی شده است. بوسی نسبت به کاور آلبوم بی میل بود، بنابراین او کیت مک میلان را برای تصویربرداری کاور دیگری انتخاب کرد. تصویر نهایی، که بویی با لباس آبی رنگی را که توسط طراح مد مایکل فیش طراحی شده است در آن حضور دارد، به عنوان کاور برای انتشار در پادشاهی متحده استفاده شد. مردی که دنیا را فروخت توسط آرسی ای رکوردز در سال ۱۹۷۲ مجدداً منتشر شد، و در آن یک تصویر سیاه و سفید از شخصیت وقت بویی، زیگی استارداست در جلد وجود داشت، اما با انتشار مجدد آن از سال ۱۹۹۰، آرت ورک اصلی پادشاهی متحده احیا شد. [ ۲]
مردی که دنیا را فروخت در ایالات متحده در مقایسه با پادشاهی متحده، از سوی منتقدان موسیقی بیش تر مورد استقبال قرار گرفت. [ ۴] با این وجود، این یک شکست تجاری در هر دو کشور بود؛ اما نسخهٔ مجدد در سال ۱۹۷۲ موفق به وارد شدن به جدول های ایالات متحده و پادشاهی متحده شد. با نگاهی گذشته نگر، این آلبوم توسط منتقدان بخاطر اجرای بند و ماهیت پریشان کننده از موسیقی و شعرهایش تحسین شده است، و بسیاری آن را آغاز «دوره کلاسیک» بویی می دانند. [ ۵] مردی که دنیا را فروخت از آن زمان چندین بار مجدداً منتشر و در سال ۲۰۲۰ برای پنجاهمین سالگرد آن تحت عنوان اصلی خود متروبولیست، مجدداً بازآمیزی شد. [ ۶] [ ۷]
