مرده شور

/mordeSur/

لغت نامه دهخدا

مرده شور. [ م ُ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) غسال که مرده را بشوید و غسل دهد : پس مرده شور باز سر شود و سر و ریشش را به نرمی بشوید. ( از ترجمه النهایه ).
- رویش را به آب مرده شورخانه شسته اند ؛ سخت بی حیاست ، سخت بی شرم است.
- مرده شوربرده ؛ نفرینی است. رجوع به مرده شور شود.
- مرده شور تخته شور کردن ؛ نفرین کردن که مرده شور ببرد و به تخته بیفتد. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که شغلش شستشو و غسل دادن مردگان است .

فرهنگ معین

( ~ . ) (ص فا. ) = مرده شوی : کسی که شغلش شستشو و غسل دادن مردگان است .

فرهنگ عمید

کسی که مردگان را غسل می دهد، غسال.

گویش مازنی

/merde shor/ مرده شوی – شوینده ی اموات

پیشنهاد کاربران

بپرس