مرده ستای

لغت نامه دهخدا

مرده ستای. [ م ُ دَ / دِ س ِ ] ( نف مرکب ) رثاگر. مرثیه سرا. مرثیه گو. نوحه گر. || در این بیت دشنام گونه ای است موهن :
بدو که گوید از من چنانکه فرمایم
که ای پلید بد بدسگال بد فرمای
به هجو من چه رسیدی و از چه فارغ شد
ز گوربان خود ای قلتبان مرده ستای.
سوزنی ( یادداشت مرحوم دهخدا ).

فرهنگ فارسی

رثا گر

پیشنهاد کاربران

بپرس