پیش از مهاجرت گسترده آریایی ها از ماوراءالنهر و قفقاز بزرگ واقع در فلات ایران ( مهاجرتی که مربوط به یک محدوده باشد ) به بخش مرکزی فلات ایران مردمانی در این سرزمین می زیستند. کاسپی ها، کاسیان، تمدن ایلام ، گوتیان ( قوم ) ، لولوبی ( قوم ) ، اورارتوها و ماناییان از جملهٔ اقوام فلات ایران پیش از مهاجرت آریاییان بودند.
... [مشاهده متن کامل]
کاسپی ها نام عمومی بسیاری از طوایف ساکن در قفقاز جنوبی از جمله در جمهوری آذربایجان و حدود تالش و گیلان و در آذربایجان شرقی تا حدودی زنجان بود. نام اروپایی کاسپین برای دریای خزر از نام این قوم اقتباس شده است. کاسپیان دارای آداب و رسوم و مناسکی ویژهٔ خود بوده اند که برخی از آن رسوم و مناسک در آریاییان مؤثر افتاد. آنان در عین پیشرفتگی نسبی و مسالمت شیفتهٔ کار و کوشش دسته جمعی بودند. آنان اجساد مردگان خویش را در بیابانی دور از مساکن و روستاهای خود می نهادند و از دور مراقب آن اجساد بوده اند. به نظرشان اگر جسدی را کرکس می خورد آن مرده در عالم باقی سخت خوشبخت و آمرزیده بود و اگر جانورانی زمینی مانند گرگ یا سگ جسد را می خوردند، مرده کمتر آمرزیده بود اما بدا به حال مرده ای که جسدش را هیچ پرنده یا درنده ای نمی خورد.
کاششوها ( به انگلیسی: Kassite ) یا کاسی ها یا کاشیان یا کاشوها موطن اصلی شان در هزارهٔ سوم پیش از میلاد دره های لرستان و بختیاری و ایلام امروز بود. در هزارهٔ دوم پیش از میلاد بعضی عناصر آریایی از شاخهٔ سندگوی آمده از قفقاز به میان ایشان راه یافتند و بر مذهب و هنر آنان تأثیر گذاشتند. کاشیان قرن ها بر بابل حکومت کردند. جرج کامرون دربارهٔ زبان آن ها می گوید بیشتر واژه های باقی مانده و اکثر نام های اشخاص متعلق به کاشی ها ثابت می کنند که عامهٔ مردم کاشی به زبان قفقازی که شاید همسایهٔ نزدیک زبان ایلامی بوده، تکلم می کرده اند. بعضی ایزدان کاشی بنیاد قفقازی و بابلی و آریایی دارند. کاشیان زودتر از ایلامیان زبان خود را از دست دادند و طی دوران هخامنشی با ایلامیان، خوزیان، پارسیان و لولوبیان درآمیختند .
بعضی از پژوهشگران چون ارنست هرتسفلد کاسیان و کاسپی ها را همریشه قلمداد کرده اند.
به گفته یوزف مارکوارت کاسی ها همچون تپورها قومی گسترده ساکن در فلات ایران پیش از ورود آریایی ها بوده اند. گمان می رود که کاسیان از دوران دیرین که کس به یاد ندارد، در ناحیهٔ مذکور زندگی می کردند؛ همچنانکه ایلامیان که همسایه و محتملا خویشاوند ایشان بودند در سرزمین خویش می زیستند.
... [مشاهده متن کامل]
کاسپی ها نام عمومی بسیاری از طوایف ساکن در قفقاز جنوبی از جمله در جمهوری آذربایجان و حدود تالش و گیلان و در آذربایجان شرقی تا حدودی زنجان بود. نام اروپایی کاسپین برای دریای خزر از نام این قوم اقتباس شده است. کاسپیان دارای آداب و رسوم و مناسکی ویژهٔ خود بوده اند که برخی از آن رسوم و مناسک در آریاییان مؤثر افتاد. آنان در عین پیشرفتگی نسبی و مسالمت شیفتهٔ کار و کوشش دسته جمعی بودند. آنان اجساد مردگان خویش را در بیابانی دور از مساکن و روستاهای خود می نهادند و از دور مراقب آن اجساد بوده اند. به نظرشان اگر جسدی را کرکس می خورد آن مرده در عالم باقی سخت خوشبخت و آمرزیده بود و اگر جانورانی زمینی مانند گرگ یا سگ جسد را می خوردند، مرده کمتر آمرزیده بود اما بدا به حال مرده ای که جسدش را هیچ پرنده یا درنده ای نمی خورد.
کاششوها ( به انگلیسی: Kassite ) یا کاسی ها یا کاشیان یا کاشوها موطن اصلی شان در هزارهٔ سوم پیش از میلاد دره های لرستان و بختیاری و ایلام امروز بود. در هزارهٔ دوم پیش از میلاد بعضی عناصر آریایی از شاخهٔ سندگوی آمده از قفقاز به میان ایشان راه یافتند و بر مذهب و هنر آنان تأثیر گذاشتند. کاشیان قرن ها بر بابل حکومت کردند. جرج کامرون دربارهٔ زبان آن ها می گوید بیشتر واژه های باقی مانده و اکثر نام های اشخاص متعلق به کاشی ها ثابت می کنند که عامهٔ مردم کاشی به زبان قفقازی که شاید همسایهٔ نزدیک زبان ایلامی بوده، تکلم می کرده اند. بعضی ایزدان کاشی بنیاد قفقازی و بابلی و آریایی دارند. کاشیان زودتر از ایلامیان زبان خود را از دست دادند و طی دوران هخامنشی با ایلامیان، خوزیان، پارسیان و لولوبیان درآمیختند .
بعضی از پژوهشگران چون ارنست هرتسفلد کاسیان و کاسپی ها را همریشه قلمداد کرده اند.
به گفته یوزف مارکوارت کاسی ها همچون تپورها قومی گسترده ساکن در فلات ایران پیش از ورود آریایی ها بوده اند. گمان می رود که کاسیان از دوران دیرین که کس به یاد ندارد، در ناحیهٔ مذکور زندگی می کردند؛ همچنانکه ایلامیان که همسایه و محتملا خویشاوند ایشان بودند در سرزمین خویش می زیستند.
