مردم کشمیری مردمانی داردی زبان هستند که ساکن ایالت سابق کشمیر هند هستند یا ریشه در آن منطقه دارند. ایالت سابق کشمیر امروز منطقه تحت مناقشه است و شامل ایالت هندی جامو و منطقه کوچک پاکستانی کشمیر آزاد است . بسیاری از مردم کشمیری تبار در بخش سفلای پنجاب پاکستان و پوتهار زندگی می کنند و گروه قومی برجسته ای را تشکیل می دهند.
... [مشاهده متن کامل]
بنا به تحقیقات انجام شده توسط موسسه بین المللی یوسی ال ای، زبان کشمیری، زبانی از شاخه شمال غربی زبان های داردی از زبان های هندواروپایی و شاخه ای از زیر خانواده زبان های هندوایرانی است. با این حال توافقی جهانی بر سر نسب این زبان موجود نیست. یوسی ال ای برآورد کرده است که این زبان حدود ۴/۴ میلیون گویشور دارد که بیشنیه اش در دره کشمیر است. درحالیکه برپایه سرشماری سال ۲۰۰۱ هند ۵٬۳۶۲٬۳۴۹ نفر در هند موجوداند، که البته شامل کشمیر خارج از کنترل هند نمی شود.
اسلام که در تمامی مناطق اطراف کشمیر را رواج یافته بود، به تدریج در کشمیر نیز وارد شد. در سده ۱۴ میلادی اسلام به تدریج دین غالب در دره کشمیر شد، این مسئله در ۱۳۲۳ میلادی، با مسلمان شدن ریچانا نخستین پادشاه از سلسله جدیدی از لداخ که توسط عارف مشهور بلبل شاه اسلام آورده بود آغاز شد. پس از اسلام آوردن او نام ملک صدر الدین را بر خود نهاد. او به زودی توسط کشمیری ها به قتل رسید. جمعیت عمده برهمنهای کشمیر ( پاندیت ها ) اسلام آوردند، و جمعیت اندکی از ایران و افغانستان در کشمیر ساکن شدند. بسیاری از این مردم هویت خود را حفظ کرده اند. مسلمانان و هندوهای کشمیر تحت سنت های صوفی و رشی کشمیر در همسازی نسبی می زیستند. حاکمان دیگر کشمیر مانند سلطان زین الدین همانند اکبر درباره همه ادیان بردبار بودند. در اواخر سده ۱۸ میلادی در سلطنت عالمگیر بسیاری از مردم به اسلام گرویدند. امروزه بسیاری از این مردم مسلمان هستند البته برخی از پاندیت های کشمیر پیرو آیین هندو هستند.
ساختار اجتماعی بر پایه خانواده گسترده است. اما شبکه خویشاندی گسترده تر برادری و اثرات اش بر روابط و بسیج عمومی به همان اندازه اهمیت دارد. خانواده گسترده به عنوان واحد تصمیم سازی با احترام به روابط اعضایش با جامعه بزرگ تر از اهمیت بنیادی برخوردار است. نهاد برادری چارچوب جمعی مفیدی، جهت رفاه متقابل ایجاد می کند که از طریق یاری و همکاری در حوزه های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی به دست می آید و همچنین حس تعلق و اعتماد به نفس جمعی را تقویت می کند.
... [مشاهده متن کامل]
بنا به تحقیقات انجام شده توسط موسسه بین المللی یوسی ال ای، زبان کشمیری، زبانی از شاخه شمال غربی زبان های داردی از زبان های هندواروپایی و شاخه ای از زیر خانواده زبان های هندوایرانی است. با این حال توافقی جهانی بر سر نسب این زبان موجود نیست. یوسی ال ای برآورد کرده است که این زبان حدود ۴/۴ میلیون گویشور دارد که بیشنیه اش در دره کشمیر است. درحالیکه برپایه سرشماری سال ۲۰۰۱ هند ۵٬۳۶۲٬۳۴۹ نفر در هند موجوداند، که البته شامل کشمیر خارج از کنترل هند نمی شود.
اسلام که در تمامی مناطق اطراف کشمیر را رواج یافته بود، به تدریج در کشمیر نیز وارد شد. در سده ۱۴ میلادی اسلام به تدریج دین غالب در دره کشمیر شد، این مسئله در ۱۳۲۳ میلادی، با مسلمان شدن ریچانا نخستین پادشاه از سلسله جدیدی از لداخ که توسط عارف مشهور بلبل شاه اسلام آورده بود آغاز شد. پس از اسلام آوردن او نام ملک صدر الدین را بر خود نهاد. او به زودی توسط کشمیری ها به قتل رسید. جمعیت عمده برهمنهای کشمیر ( پاندیت ها ) اسلام آوردند، و جمعیت اندکی از ایران و افغانستان در کشمیر ساکن شدند. بسیاری از این مردم هویت خود را حفظ کرده اند. مسلمانان و هندوهای کشمیر تحت سنت های صوفی و رشی کشمیر در همسازی نسبی می زیستند. حاکمان دیگر کشمیر مانند سلطان زین الدین همانند اکبر درباره همه ادیان بردبار بودند. در اواخر سده ۱۸ میلادی در سلطنت عالمگیر بسیاری از مردم به اسلام گرویدند. امروزه بسیاری از این مردم مسلمان هستند البته برخی از پاندیت های کشمیر پیرو آیین هندو هستند.
ساختار اجتماعی بر پایه خانواده گسترده است. اما شبکه خویشاندی گسترده تر برادری و اثرات اش بر روابط و بسیج عمومی به همان اندازه اهمیت دارد. خانواده گسترده به عنوان واحد تصمیم سازی با احترام به روابط اعضایش با جامعه بزرگ تر از اهمیت بنیادی برخوردار است. نهاد برادری چارچوب جمعی مفیدی، جهت رفاه متقابل ایجاد می کند که از طریق یاری و همکاری در حوزه های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی به دست می آید و همچنین حس تعلق و اعتماد به نفس جمعی را تقویت می کند.
