مردم پرست

لغت نامه دهخدا

مردم پرست. [ م َ دُ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) مخلوق پرست. آنکه مردم را پرستد. دوستدار خلق. || ( حامص مرکب ) مردم پرستی. مردم پرستیدن. پرستش مردم. عبادت مردم. تملق :
بت پرستیدن به از مردم پرست
پند گیر و کار بند و گوشدار.
بوشکور.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه را پرستد مخلوق پرست . ۲- پرستش مردم عبادت مخلوق : بت پرستیدن به از مردم پرست پند گیر و کاربندو گوش دار . ( ابوسلیک گرگانی )

پیشنهاد کاربران

community spirit ( =the desire to be friendly with and help other people who live in the same community )

بپرس