مردم نژاد

لغت نامه دهخدا

مردم نژاد. [ م َ دُ ن ِ ]( ص مرکب ) از نژاد آدم. آدمیزاد. انسان :
نگه کن که هوش تو بر دست کیست
ز مردم نژاد ار ز دیو و پریست.
فردوسی.
تو گوئی که از روی و از آهن است
نه مردم نژاد است کآهرمن است.
فردوسی.
که هر کس که بر دادگر دشمن است
نه مردم نژاد است کآهرمن است.
فردوسی.
به چیز فراوان بوند این دوشاد
ندانند آمرغ مردم نژاد.
اسدی.
ز ویرانه جائیست وحشی نهاد
به صورت چو مردم نه مردم نژاد
نظامی.

فرهنگ فارسی

انسان آدمی : کسی را که بر دست و پا آهن است نه مردم نژاد است کاهر منست . ( شا . )

فرهنگ عمید

از نژاد آدمی، انسان.

پیشنهاد کاربران

بپرس