مردم شول

قلمرو مردم لر شول شامل نیمی از لرستان، کهگیلویه، نیمه جنوبی چهارمحال، جنوب شرقی خوزستان و شمال غربی استان بوشهر و شمال غرب استان فارس بوده است
اینان دست کم از میانه دورهٔ ساسانی در لرستان و غرب ایرانشهر سکونت داشتند ( کوچ اجباری به دست خسرو انوشیروان همراه با قوم بارزی بارزانی ) حدود ۳۰۰ق تا قرون ۶ و ۷ق، حاکم نیمی از لرستان بودند. بنابه نوشتهٔ مستوفی و شبانکاره ای، امیران شول، عنوان نجم الدین یا نجم الدین اکبر داشتند که شولان توسط نوادگان او تصرف شده بودند ( امیران شول شولی نبودند ) پیشوای بزرگ شول های لرستان سیف الدین ماکان روزبهانی بود ( قرن ۳ق ) و نوادگان او نیز تا قرن ۸ق همچنان بر طوایف شول حکومت داشتند. اکنون در منطقهٔ جنوب کشور آثار پراکنده ای از آنان به جای مانده است مانند: شول گپ و شول بزی و تم شول بختگان و شول داراب و سیرجان و بافت، روستای شولان از توابع اقلید در شمال استان فارس، دو قریه بنام شول یکی نزدیک دالکی و دیگری نزدیک شمال غرب شیراز است و شاید قریهٔ شولی که در خارج شهر بوده است آخرین دژ قبیلهٔ شول بوده و از سبک معماری خانه ها پیداست که در حفظ و نگاهداری سنت های ایرانی و خصوصیات آن می کوشیدند. روستای شول در نزدیکی نقش رستم از توابع شهرستان مرودشت استان فارس با جمعیتی حدود ۳۰۰۰، استان کرمان شهرستان عنبرآباد، بخش جبالبارز جنوبی تقریباً ۵۰۰۰ نفر از طایفه شول دارد، تن