روهینگیا مردمی مسلمان هستند که در ایالت راخین در غرب میانمار زندگی می کنند. سازمان ملل متحد و همچنین اغلب رسانه های بین المللی و سازمان های حقوق بشری مردم روهینگیا را جزو ستم دیده ترین اقلیت ها در جهان توصیف می کنند. این مردم ۴ درصد کل جمعیت میانمار را تشکیل می دهند.
... [مشاهده متن کامل]
مسلمانان روهینگیا و برخی از محققان معتقدند که آنها بومی ایالت راخین هستند. درحالیکه دیگر مورخان ادعا می کنند که ایشان مهاجرانی هستند که بیشتر طی دوره حکومت بریتانیا در برمه از بنگلادش به میانمار و به میزان کمتر، پس از استقلال برمه در سال ۱۹۴۸ و جنگ آزادیبخش بنگلادش در سال ۱۹۷۱ مهاجرت کرده اند.
براساس قوانینی که در زمان حکومت نظامیان در میانمار تدوین شد، مسلمانان روهینگیا از جمله اقوام تشکیل دهنده ملت میانمار محسوب نمی شوند و از بسیاری از خدمات دولتی و منافع شهروندی محروم هستند و در شرایطی مانند آپارتاید زندگی می کنند. از جمعیت یک میلیون و سیصد هزار نفری مسلمانان میانمار تنها نزدیک ۴۰ هزار نفر تابعیت این کشور را دارند. دولت میانمار اقلیت مسلمان روهینگیا را مهاجرانی غیرقانونی به شمار می آورد که از بنگلادش وارد شده اند. دولت بنگلادش نیز درقبال «مهاجران غیرقانونی» سیاست بسیار سرسختانه ای دارد و از ورود آنها جلوگیری می کند.
دولت میانمار از واژه «بنگالی» برای اشاره به این اقلیت استفاده می کند؛ به معنی افرادی که به طور غیرقانونی از بنگلادش وارد میانمار شده اند. روزنامه های دولتی میانمار از آنها با الفاظی چون «سیاه»، «عرب» یا «بنگلادشی» نام می برند. آن سانگ سوچی رهبر مخالفان و حزب اتحادیه ملی برای دموکراسی هم از موضعگیری آشکار دربارهٔ آنها خودداری کرده و تاکنون هیچ حرفی دربارهٔ خشونت با این اقلیت و سرکوب آنان نزده است.
در حالی که اصل این شرایط در ارتباط با سازمان ملل متحد هنوز نامشخص است، سازمان ملل این اقلیت را «بزرگترین جمعیت بدون تابعیت» در جهان توصیف کرده است. در ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸ شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد اعلام کرد گروهی را برای جمع آوری مدارک جنایات احتمالی که علیه مسلمانان روهینگیا انجام شده تشکیل خواهد داد. پس از مردم فلسطینی، مسلمانان روهینگیا بزرگ ترین جمعیت بی تابعیت جهان را تشکیل می دهند. به طوریکه یک دهم از کل جمعیت بی تابعیت جهان، مسلمان روهینگیا هستند.
... [مشاهده متن کامل]
مسلمانان روهینگیا و برخی از محققان معتقدند که آنها بومی ایالت راخین هستند. درحالیکه دیگر مورخان ادعا می کنند که ایشان مهاجرانی هستند که بیشتر طی دوره حکومت بریتانیا در برمه از بنگلادش به میانمار و به میزان کمتر، پس از استقلال برمه در سال ۱۹۴۸ و جنگ آزادیبخش بنگلادش در سال ۱۹۷۱ مهاجرت کرده اند.
براساس قوانینی که در زمان حکومت نظامیان در میانمار تدوین شد، مسلمانان روهینگیا از جمله اقوام تشکیل دهنده ملت میانمار محسوب نمی شوند و از بسیاری از خدمات دولتی و منافع شهروندی محروم هستند و در شرایطی مانند آپارتاید زندگی می کنند. از جمعیت یک میلیون و سیصد هزار نفری مسلمانان میانمار تنها نزدیک ۴۰ هزار نفر تابعیت این کشور را دارند. دولت میانمار اقلیت مسلمان روهینگیا را مهاجرانی غیرقانونی به شمار می آورد که از بنگلادش وارد شده اند. دولت بنگلادش نیز درقبال «مهاجران غیرقانونی» سیاست بسیار سرسختانه ای دارد و از ورود آنها جلوگیری می کند.
دولت میانمار از واژه «بنگالی» برای اشاره به این اقلیت استفاده می کند؛ به معنی افرادی که به طور غیرقانونی از بنگلادش وارد میانمار شده اند. روزنامه های دولتی میانمار از آنها با الفاظی چون «سیاه»، «عرب» یا «بنگلادشی» نام می برند. آن سانگ سوچی رهبر مخالفان و حزب اتحادیه ملی برای دموکراسی هم از موضعگیری آشکار دربارهٔ آنها خودداری کرده و تاکنون هیچ حرفی دربارهٔ خشونت با این اقلیت و سرکوب آنان نزده است.
در حالی که اصل این شرایط در ارتباط با سازمان ملل متحد هنوز نامشخص است، سازمان ملل این اقلیت را «بزرگترین جمعیت بدون تابعیت» در جهان توصیف کرده است. در ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸ شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد اعلام کرد گروهی را برای جمع آوری مدارک جنایات احتمالی که علیه مسلمانان روهینگیا انجام شده تشکیل خواهد داد. پس از مردم فلسطینی، مسلمانان روهینگیا بزرگ ترین جمعیت بی تابعیت جهان را تشکیل می دهند. به طوریکه یک دهم از کل جمعیت بی تابعیت جهان، مسلمان روهینگیا هستند.
