مردم رائتی

Raeti /ˈriːtaɪ/ ( تلفظ انواع: Rhaeti, RHETI یا Rhaetii؛ یونان باستان: Ῥαιτοί، رونویسی Rhaitoí ) رائتی ها کنفدراسیونی از قوم سلتی ( celts ) بودند که دارای فرهنگ و زبان مشترک بوده و از دیرباز یعنی حدود ۵۰۰ سال قبل از میلاد در مناطق مرکزی سوئیس امروزی، تیرول و مناطقی از شمال آلپ زندگی می کردند.
ریشه اصلی نام رائتی به طور کلی نامشخص است اما گفته ها بر این منوال است که مردمان گال این نام را به رائتی ها داده اند که در زبان سلتی به معنای کوه نشین است. [ ۱]
جغرافی دان رومی، پلینی بزرگ، که در سال ۷۰ پس از میلاد می نویسد، احتمال می دهد که نام مردم به نام «رائتوس»، رهبر آنها در زمان «اخراج» فرضی آنها از دره پو ( جنگ با گال های کیسالپین و شکست از آنها ) ، نامگذاری شده است. اما بر اساس نظریات تاریخدانان موسوم به «ساختار همنام» این یک نظریه ساختگی رایج در جهان یونانی - رومی بود و ممکن است رد شود.
همچنین گفته شده است که نام رائتی ممکن است با رئیتیا ( Reitia ) ، الهه مقدس و با نفوذی که در شمال شرقی ایتالیا مورد احترام بود و در تعدادی از کتیبه های روی لوح های نذری مردم ونتی نام برده شده، مرتبط باشد. یک لوح نذری رائتیک ( Raetic ) ، از همان منطقه، حاوی کلمه رئیتوس ( reithus ) است که ممکن است به این خدا اشاره کند[ ۲]
اولین ذکر نام رائتی در منابع باستانی برجای مانده در تاریخ پولیبیوس است که قبل از ۱۴۶ ( قبل از میلاد ) نوشته شده است. [ ۳]
به گفته پلینی بزرگ، رائتی ها اتروسکایی بودند که با حمله به گالها از دره پو به آلپ رانده شدند. این گزارش از خاستگاه رائتی توسط مورخ رومی دوره آگوستین، لیوی، پشتیبانی می شود. [ ۴]
رائتی ها به «زبان رائتی» صحبت می کردند، زبانی منقرض شده که تنها از روی یک سری کتیبه ها که به گونه ای از الفبای اتروسکی نوشته شده است، شناخته می شود. این زبان معمولاً توسط بسیاری از زبان شناسان مربوط به اتروسکی، یک زبان غیرهند و اروپایی است که به بهترین وجه در مناطق مرکزی ایتالیا در توسکانی، شمال لاتیوم و غرب اومبریا، و همچنین در مناطق شمالی ایتالیا، امیلیا - رومانیا و ایتالیا ثبت شده است. اگرچه بعید است، زبانی که دانشمندان امروزی آن را مربوط به «رائتیان» می دانند، در واقع هیچ ارتباطی با مردمی که رومیان باستان به «راتی» می شناختند، نداشته است که این ادعادر تضاد با گفته های پلینی است.