مردم بومی سیبری

با احتساب خاور دور روسیه، جمعیت سیبری حدود ۳۳ میلیون نفر است. در نتیجه فتح سیبری از قرن ۱۷ تا ۱۹ میلادی و جنبش های بعدی متعلق به روسیه در دوران اتحاد جماهیر شوروی، بومیان روسی امروزه در جمعیت سیبری بخش قابل توجهی را سهیمند. تعداد قابل توجهی از گروه های بومی باقی مانده است، که کمتر از ۱۰٪ از جمعیت کل سیبری ( حدود ۴٫۵ میلیون ) را شامل می شود؛ که بعضی از آن ها از نظر ژنتیکی با مردم بومی قاره آمریکا در ارتباط هستند. [ ۱]
در کامچاتکا قیامهای ایتلمنز علیه حکومت روسیه در سالهای ۱۷۰۶، ۱۷۳۱ و ۱۷۴۱ درهم شکسته شد. در اولین قیام، ایتلمنز تنها به سلاح های سنگی مسلح بودند اما در قیام های بعدی آنها از سلاح های باروتی نیز استفاده کردند. قزاقهای روسیه با مقاومت شدیدتر کوریاکها روبرو شدند، آنها از سال ۱۷۴۵ تا ۱۷۵۶ با کمان و اسلحه قیام کردند و حتی مجبور شدند از تلاش برای از بین بردن چوکچی در سالهای ۱۷۲۹، ۱۷۳۰–۱ و ۱۷۴۴–۷ منصرف شوند. [ ۲]
خانتی ها ( منسوخ شده: Ostyaks ) و مانسی ها ( منسوخ شده: Voguls ) در اوکرو، ناحیه خودگردان خانتی - مانسی، در منطقه ای در روسیه که با نام یوگرا شناخته می شود، زندگی می کنند. تا سال ۲۰۱۳، شرکت های نفت و گاز، بسیاری از سرزمین های قبایل خانتی را ویران کرده بودند. در سال ۲۰۱۴ پارلمان منطقه ای خانتی مانسی به تضعیف قوانینی که قبلاً از محافل خانتی و مانسی محافظت می کرد، ادامه داد این قانون این بود که شرکتهای نفت و گاز، قبل از ورود به سرزمین هایشان باید از قبایل اجازه بگیرند.
زبان یوکاغیر زبانی از خانواده کوچکی از دو زبان نزدیک به نام های کولیمای پایین و دره های ایندیگیرکا هستند که توسط یوکاغیرها تکلم می شود. دیگر زبانها، از جمله چووانتسی که در داخل و شرق بیشتر صحبت می شوند، اکنون منقرض شده اند. برخی توسط یوکاغیر برگزار می شود که مربوط به زبانهای اورالی در خانواده اورالیک - یوکاگیر است. [ ۳]
یوکاغیرها ( خودآرایی: ازул odul، деткиль detkil ) افرادی در شرق سیبری هستند که در حوضه رودخانه کولیما زندگی می کنند. تندرا یوکاگیرها در منطقه کلیما پایین در جمهوری ساخا زندگی می کنند، تایگا یوکاغیرها نیز در منطقه کولیما علیا در جمهوری ساخا و در منطقه سردنکانسکی در استان ماگادان. در زمان استعمار روسیه در قرن هفدهم، گروه های قبیله ای یوکاغیر ( Chuvans , Khodyns , Anauls و غیره ) سرزمین هایی از رودخانه لنا تا دهانه رودخانه آنادیر را اشغال کردند. به دلیل اپیدمی ها، جنگ های داخلی و سیاست استعمار تزاری، تعداد یوکاغیرها بین قرن های ۱۷ و ۱۹ کاهش یافت. برخی از یوکاغیرها با یاکوت ها، اوِن ها و روس ها شباهت پیدا کرده اند. در حال حاضر یوکاغیرها در جمهوری ساخا و منطقه خودمختار چوکوتکای فدراسیون روسیه زندگی می کنند. طبق سرشماری سال ۲۰۰۲ تعداد کل آنها ۱۵۰۹ نفر بود، در حالیکه در سرشماری سال ۱۹۸۹ تعداد آنها ۱۱۱۲ نفر بود. [ ۴]