چون به ریش آمد و به لعنت شد
مردم آمیز و صلح جوی بود.
سعدی.
لغت نامه دهخدا
چون به ریش آمد و به لعنت شد
مردم آمیز و صلح جوی بود.
فرهنگ فارسی
فرهنگ عمید
۲. [قدیمی] آن که با مردم آمیزش و معاشرت کند.
فرهنگستان زبان و ادب
{sociable} [روان شناسی] فردی که قادر است هم نشینی و دوستی و روابط اجتماعی آرام و پایداری با هم نوعان خود داشته باشد متـ . جامعه پذیر
پیشنهاد کاربران
مردم امیز یعنی صلح جوی بود
آنکه با مردم آمیزش و معاشرت کند