مَردخوار ( آدم خوار ) یا مانتیکور موجودی افسانه ای نشات گرفته از افسانه های ایران باستان است.
این جانور سر و چهره یک انسان ( بیشتر مرد ) و چشمان خاکستری دارد. بدن آن قهوه ای رنگ و به شکل شیر و دم آن نیز مانند دم کژدم ( گاهی اژدها ) است.
... [مشاهده متن کامل]
اندازه این جانور از شیر بزرگ تر و از اسب کوچک تر است و بدنش کمی درشت تر از شیر است.
مردخوار در اصل از افسانه های پارسی قدیم است. واژه مانتیکور تغییر شکل یافته واژه یونانی mantikhoras است که خود، تغییر شکل داده ی واژه فارسیِ باستان مردخوار martiya - khvara است. martiya یعنی مَرد ( در معنای کلی انسان مانند man در انگلیسی ) و khvara ( xuar - ) یعنی خوردن.
نخستین بار یک نویسنده ایرانی در یاداشت هایی که به زبان هندی تالیف شده بود از این موجود یاد کرد که بعدها به قسمت شمال غربی ایران کهن که منطقه آسیای صغیر است منتقل شد و در طول تاریخ به یونان رسید و سپس در بقیه اروپا پخش شده و اکنون از آن به عنوان افسانه ای یونانی یاد می کنند.
شیوه شکار کردن مردخوار در افسانه های اروپایی بسیار جذاب است. او ابتدا با نیش دم کژدم مانند خود زهری کشنده به شکار تزریق می کند و دردی در وجود او ایجاد می کند. سپس وقتی مطمئن شد که شکار دیگر قدرت حرکت ندارد قسمتی از گوشت او را می کند و به کناری می اندازد. زهر خود به خود از زخم به وجود آمده خارج می شود.
سپس مانتیکور در حالی که آواز لالایی مانندی را زمزمه می کند شکار را می بلعد.
این جانور سر و چهره یک انسان ( بیشتر مرد ) و چشمان خاکستری دارد. بدن آن قهوه ای رنگ و به شکل شیر و دم آن نیز مانند دم کژدم ( گاهی اژدها ) است.
... [مشاهده متن کامل]
اندازه این جانور از شیر بزرگ تر و از اسب کوچک تر است و بدنش کمی درشت تر از شیر است.
مردخوار در اصل از افسانه های پارسی قدیم است. واژه مانتیکور تغییر شکل یافته واژه یونانی mantikhoras است که خود، تغییر شکل داده ی واژه فارسیِ باستان مردخوار martiya - khvara است. martiya یعنی مَرد ( در معنای کلی انسان مانند man در انگلیسی ) و khvara ( xuar - ) یعنی خوردن.
نخستین بار یک نویسنده ایرانی در یاداشت هایی که به زبان هندی تالیف شده بود از این موجود یاد کرد که بعدها به قسمت شمال غربی ایران کهن که منطقه آسیای صغیر است منتقل شد و در طول تاریخ به یونان رسید و سپس در بقیه اروپا پخش شده و اکنون از آن به عنوان افسانه ای یونانی یاد می کنند.
شیوه شکار کردن مردخوار در افسانه های اروپایی بسیار جذاب است. او ابتدا با نیش دم کژدم مانند خود زهری کشنده به شکار تزریق می کند و دردی در وجود او ایجاد می کند. سپس وقتی مطمئن شد که شکار دیگر قدرت حرکت ندارد قسمتی از گوشت او را می کند و به کناری می اندازد. زهر خود به خود از زخم به وجود آمده خارج می شود.
سپس مانتیکور در حالی که آواز لالایی مانندی را زمزمه می کند شکار را می بلعد.
