مرداوژن

لغت نامه دهخدا

مرداوژن. [ م َ اَ ژَ ] ( نف مرکب ) مردافکن. شجاع. بهادر. پهلوان. رجوع به مردافکن شود :
زره پوش خفتند مرداوژنان
که بستر بود خوابگاه زنان.

سعدی.

تو در پنجه شیر مرداوژنی
چه سودت کند پنجه آهنی.

سعدی.

(مَ اُ ژَ ) (ص مر. ) دلیر، نیرومند.

= مردافکن: ببر گُردافکن است و شیرشکار / شیر مرداوژن است و ببرشکر (مسعودسعد: ۲۱۸ ).

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید