مرخی
لغت نامه دهخدا
مرخی. [ م َ خی ی ] ( ع ص ) نابسته و روان. ( ناظم الاطباء ). سست و نرم. ( آنندراج ).
مرخی. [ م ُ رَخ ْ خی ] ( ع ص ) سست کننده. نعت فاعلی است از ترخیة. || در طب ، هر چه عضو را سست کند به حرارت و رطوبت مزاجی و قابل تمدید سازد مثل تخم کتان. ( تحفه حکیم مؤمن ). داروئی را گویند که به قوت حرارت و رطوبت خود قوام اعضای کثیفةالمسّام را نرم و مسّامات آن را وسیع بگرداند تا آنکه بسهولت و آسانی فضول مجتمعه و محتبسه در آنها دفع شود. ( مخزن الادویه ). مانند شوید و بذر کتان. نیز رجوع به مُرخی شود.
فرهنگ فارسی
نابسته و روان
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
اِرخاء: فروهشتن. فروگذاشتن. فروکردن.
اِرخاء ستر ؛فروگذاشتن پرده یعنی افکندن پرده.
افکندن پرده را اِرخاء سَتر گویند.
غَرَّنِی سِتْرُکَ الْمُرْخَی عَلَیَّ ( فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی )
پرده افتاده ات بر من مغرورم نمود،
اِرخاء ستر ؛فروگذاشتن پرده یعنی افکندن پرده.
افکندن پرده را اِرخاء سَتر گویند.
غَرَّنِی سِتْرُکَ الْمُرْخَی عَلَیَّ ( فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی )
پرده افتاده ات بر من مغرورم نمود،