مرجوم

لغت نامه دهخدا

مرجوم. [ م َ ] ( ع ص ) سنگسار کرده شده. ( غیاث اللغات ). رجیم. که بر او سنگباران کنند. که سنگسارش کرده باشند. ( از متن اللغة ). نعت مفعولی است از رجم و رجوم. رجوع به رجم شود. || رانده شده. ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ). مهجور. ملعون. مطرود. رجیم. ( متن اللغة ). مورد شتم و قذف و لعن و هجو واقع گشته. ( از اقرب الموارد ). مردود. رانده. ( یادداشت مؤلف ) :
ای بسا تخت و تاج مرجومان
لخت لخت از دعای مظلومان.
سنائی.
آتش و دودآید از خرطوم او
الحذر ز آن کودک مرجوم او.
مولوی.
همچنان کاصحاب فیل و قوم لوط
کردشان مرجوم چون خود آن سخوط.
مولوی.
رجوع به رجم شود. || کشته. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). آن که بر اثر سنگسار کردن کشته شده باشد یابطور کلی هر مقتول و کشته ای. ( از متن اللغة ). رجوع به رجوم و رجم شود.

مرجوم. [ م َ ] ( اِخ ) شیطان. ( ناظم الاطباء ). از القاب شیطان است.

مرجوم. [ م َ ] ( اِخ ) قربانگاهی است حاجیان را در بادیه. ( منتهی الارب ) ( از متن اللغة ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱- سنگسار شده . ۲- رانده جمع : مرجومین .
قربانگاهی حاجیان در بادیه

فرهنگ معین

(مَ ) [ ع . ] (اِمف . ) سنگسار شده ، رانده شده .

فرهنگ عمید

۱. رانده شده.
۲. سنگسارشده.

گویش مازنی

/mar joom/ عدس

پیشنهاد کاربران

مرجومین به معنای مجرمین و رانده شدگان هم میتواند باشد
سنگسار شده
به سنگ رانده شده
رجم شده
زین شود مرجوم شیطان رجیم
وز حسد او بطرقد گردد دو نیم
✏ �مولوی�
کسی که حکم رجم ( سنگسار ) در مورد او اجرا شده است
در تحریر الوسیله باب شهادت امده
کان لولی الدم قتلهم بعد رد ما فضل من دیه المرجوم
یعنی ولی دم بعد از رد مازاد بر دیه مرجوم می تواند ( شهودی را که به دروغ شهادت داده اند ) را قصاص کند
کتاب سینجلی باب شهادت

بپرس