مرجعیت فقها

[ویکی فقه] دکترین عالمان شیعه از دوران غیبت تا حکومت صفویان، مبارزه برای حفظ مرکزیت تشیع و تکاپو برای بقا بوده است. تلاشی که به شیعیان هویتی مستقل بخشید و آنها را از محو شدن در اکثریت سنی حفظ کرد. عالمان شیعه در مواقع حساس و خطرناک تدبیری برای ماندن شیعه می اندیشیدند. بعد از به قدرت رسیدن صفویان، شیعه به عنوان یک ملت یا امتی مجتمع در مرزهای جغرافیایی یک کشور شکل گرفت و دیگر شیعه به عنوان یک اقلیت شکننده در مقابل اکثریت قدرتمند قرار نداشت؛ بلکه خود دارای کشور، حکومت، قدرت و نظام است. از این به بعد اهل سنت دشمن خطرناک شیعه نمی باشند، بلکه در اثر مناسبات بین الملل پدیده ای سیاسی به نام استعمار به وجود آمده است که هدف مبارزات عالمان شیعی را تشکیل می دهد.
عالمان شیعی بر مبنای قاعده فقهی «نفی سبیل» در مقابل سلطه گران خارجی موضعگیری کردند. (قاعده «نفی سبیل» یکی از قواعد فقهی است که فقها در بسیاری از ابواب فقهی در عبادات، معاملات و احکام بر مبنای این قاعده فتوا داده اند مبنای نظری این قاعده آیه شریف «لن یجعل الله للکافرین علی المؤمنین سبیلاً» می باشد و در هر جا که موجب سلطه کافری بر مسلمانی باشد آن را حرام می دانند، مثلاً ازدواج زن مسلمان با مرد کافر را حرام می دانند زیرا موجب سلطه کافر بر مسلمان است. به همین جهت می گویند اگر پدر کافر باشد بر فرزند مسلمان خود ولایت ندارد. یکی از مبانی این قاعده حدیث نبوی مشهور است که «من لا یحضره الفقیه» از پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) نقل کرده است: «الاسلام یعلو و لا یعلی علیه؛ یعنی اسلام دارای علو و برتری است و هیچ چیز برتر از آن نیست. یعنی اسلام موجب علو مقام مسلمان است و نباید تحت سلطه کافر قرار گیرد. بر مبنای این اصل سلطه خارجی (کافر) در امور سیاسی و اقتصادی حرام است و علما اسلام با این دکترین به مبارزه بر ضد سلطه سیاسی و اقتصادی بیگانگان برخاستند)
برای اطلاع بیشتر از این قاعده ر. ک: بجنوردی، سیدمیرزاحسن، القواعد الفقهیه، ج۱، ص۱۵۷.
در آخرین بده بستان های شمال غربی ایران، گرجستان جزء متصرفات ایران بود و فرمانروای گرجستان به عنوان والی، از سوی ایران تنفیذ می شد. در سال ۱۱۹۷ ق بین هراکلیوس دوم، حاکم گرجستان و کاترین دوم قراردادی بسته شد و از آن به بعد گرجستان تحت الحمایه روسیه قرار گرفت. آقا محمدخان قاجار در سال ۱۲۰۹ مجدداً گرجستان را تصرف کرد و حاکم گرجستان فرار کرد. در سال ۱۲۱۵ گرگین خان، پسر هراکلیوس با حمایت الکساندر دوم، تزار روس حاکم گرجستان شد و در همان سال قراردادی بین گرگین خان و الکساندر منعقد شد که وارث حکومت گرجستان الکساندر باشد. دو سال بعد روسها به گرجستان حمله کردند و تزار روس با یک اعلامیه انسان دوستانه! الحاق گرجستان به روسیه را اعلام کرد.
نجمی، ناصر، ایران در میان طوفان، چاپ کانون شریعت، ۱۳۶۳، ص۵۰.
تصرف مناطق جدید از یک طرف و تعدی به مردم مسلمان شکست خورده فضای ایران را تغییر داد: «در نتیجه این دست درازی احساسات شدید و خصمانه ایرانیان که بر اثر فتوحات روسیه و هم چنین رفتار تحقیرآمیز نسبت به اتباع جدید مسلمان خود به هیجان آمده بود باعث شد که یک نمایش ملی به نفع جنگ وقوع یابد.»
سایکس، سرپرسی، تاریخ ایران، ترجمه سیدمحمدتقی فخردائی گیلانی، تهران، انتشارات دنیای کتاب، ۱۳۷۰، ص۴۵۹.
...