مراودت
/morAvedat/
لغت نامه دهخدا
مراودة. [ م ُ وَ دَ ] ( ع مص ) کاری یا چیزی از کسی درخواستن. ( ترجمان علامه جرجانی ). از کسی درخواستن کاری و کسی را بر کاری داشتن. ( از تاج المصادر بیهقی ) ( از زوزنی ). خواستن. ( از منتهی الارب ) ( از فرهنگ نظام ). اجتهاد در طلب چیزی. ( فرهنگ خطی ). || طلب وصال کردن : راودها عن نفسها؛ طلب منها الوصال. ( از متن اللغة ). رجوع به مُراوِد شود. || مخادعت. ( ازاقرب الموارد ): راوده عن الامر؛ داراه. ( متن اللغة ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید