مراغه زن

لغت نامه دهخدا

مراغه زن. [ م َ غ َ/ غ ِ زَ ] ( نف مرکب ) غلت زننده. غلطنده :
تا به زیر زمانه کهن است
نفس در آرزو مراغه زن است.

سنائی.

( صفت ) غلتنده ( در خاک ) : تابزیر زمان. کهن است نفس در آرزو مراغه زن است . ( حدیقه )

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید