مراسم گوات یا مراسم گواتی یک نوع مراسم ذکرخوانی است و ریشهٔ مذهبی دارد و یکی از انواع موسیقی درمانی به شمار می رود. معنی تحت اللفظی گوات، باد یا هواست. گواتی به بیماری گفته می شود که گوات در جسم او حلول کرده، تعادل روحی، روانی را برهم زده است. بیماری گوات در بلوچستان نوعی بیماری روانی است که بیشتر در زنان بروز می کند. اعتقاد به وجود امراض مرموز و پلید، نه تنها در بلوچستان که در کل مناطق ساحلی جنوب ایران وجود دارد و از تنوع فراوانی نیز برخوردار است. هر یک از گوات ها یا ارواح مرموز به علت چگونگی تأثیرشان بر شخص، تحت عناوین بخصوصی گروه بندی می شوند. تمایز آن ها نه فقط تحت عناوین بخصوص بلکه بر اساس مذکر و مؤنث بودنشان، کافر یا مسلمان بودن و غیره نیز مشخص می شود.
... [مشاهده متن کامل]
تنها موسیقی است که قادر است ارواح مرموز و پلید را از وجود بیمار طرد کند. رقص و تحرکات یکنواخت بدن در مراسم گوات بخش جدایی ناپذیر این مراسم است. تکرار مداوم یک فیگور یا موتیف در موسیقی موجب تحرکات یکنواخت جسمانی می شود که بیمار را در جهت محدودیت خودآگاهی سوق می دهد و محدودیت خودآگاهی می تواند تا حدود خلسه به اوج خود برسد و در نهایت فرد را به مرحلهٔ ناخودآگاه سوق می دهد. این مراسم توسط گواتی ءمات یا مادر گوات رهبری می شود. از آنجا که بیماری گوات بیشتر معطوف به زنان است، رهبری گوات نیز به عهدهٔ زن است. وظیفهٔ مادر گوات تشخیص وجود گوات در بیمار و تعیین درجهٔ حدت یا بهبودی گوات طی مراحل مختلف است. برای هر گواتی مقام گواتی مخصوص اجرا می شود. مقام های گواتی مختلف است و هر کدام برای مرحلهٔ خاصی از نظر شدت و ضعف بیماری است. واکنش بیمار در مقابل هر یک از مقام ها است که باعث تداوم آن آهنگ در طول مراسم می شود. متن آوازهای گوات در درجهٔ اول حاوی مدح لعل شهباز قلندر و شیخ عبدالقدر گیلانی است. این مراسم از ۳ تا ۷ شب و هر شب از ۱ تا ۴ ساعت بسته به نوع بیماری می تواند ادامه یابد. اگر بیمار در پایان مرحلهٔ نهایی بهبود نیافت، مرگ او حتمی است.
در مورد مردان این مراسم مراسم دمال نامیده می شود. رهبر دمال را خلیفه گویند. این مراسم با موسیقی و تحریکات شدید جسمانی و دعا و نیایش همراه است. در گوات و دمال تقریباً از کلیهٔ سازهای بلوچ بخصوص سرود، تمبورک و دهلک استفاده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
تنها موسیقی است که قادر است ارواح مرموز و پلید را از وجود بیمار طرد کند. رقص و تحرکات یکنواخت بدن در مراسم گوات بخش جدایی ناپذیر این مراسم است. تکرار مداوم یک فیگور یا موتیف در موسیقی موجب تحرکات یکنواخت جسمانی می شود که بیمار را در جهت محدودیت خودآگاهی سوق می دهد و محدودیت خودآگاهی می تواند تا حدود خلسه به اوج خود برسد و در نهایت فرد را به مرحلهٔ ناخودآگاه سوق می دهد. این مراسم توسط گواتی ءمات یا مادر گوات رهبری می شود. از آنجا که بیماری گوات بیشتر معطوف به زنان است، رهبری گوات نیز به عهدهٔ زن است. وظیفهٔ مادر گوات تشخیص وجود گوات در بیمار و تعیین درجهٔ حدت یا بهبودی گوات طی مراحل مختلف است. برای هر گواتی مقام گواتی مخصوص اجرا می شود. مقام های گواتی مختلف است و هر کدام برای مرحلهٔ خاصی از نظر شدت و ضعف بیماری است. واکنش بیمار در مقابل هر یک از مقام ها است که باعث تداوم آن آهنگ در طول مراسم می شود. متن آوازهای گوات در درجهٔ اول حاوی مدح لعل شهباز قلندر و شیخ عبدالقدر گیلانی است. این مراسم از ۳ تا ۷ شب و هر شب از ۱ تا ۴ ساعت بسته به نوع بیماری می تواند ادامه یابد. اگر بیمار در پایان مرحلهٔ نهایی بهبود نیافت، مرگ او حتمی است.
در مورد مردان این مراسم مراسم دمال نامیده می شود. رهبر دمال را خلیفه گویند. این مراسم با موسیقی و تحریکات شدید جسمانی و دعا و نیایش همراه است. در گوات و دمال تقریباً از کلیهٔ سازهای بلوچ بخصوص سرود، تمبورک و دهلک استفاده می شود.
