مراسم تشییع جنازه و تدفین یونان باستان ( انگلیسی: Ancient Greek funeral and burial practices ) به طور گسترده ای در ادبیات یونان باستان، سوابق باستان شناسی، و در هنر یونان باستان تأیید شده است. یافته های مرتبط با تدفین ها منبع مهمی برای فرهنگ یونان باستان است، اگرچه مراسم تدفین یونانی به اندازه کشف های شیوه های تشییع جنازه رومی مستند نیست. یونانیان دفن مردگان را یکی از مقدس ترین وظایف انسان می دانستند. علاوه بر این، آنها معتقد بودند که اگر جسدی دفن نشود، روحش هرگز نمی تواند در دنیای زیرین آرام بگیرد و بی هدف در سرزمین مردگان سرگردان باشد. اگر یک ژنرال از تدارک دفن مقتول ( دوست یا دشمن، یونانی یا بربر ) غفلت می کرد، مرتکب یک جرم بزرگ تلقی می شد. این وظیفه زنان بود که به اجساد مرده اعضای خانواده رسیدگی کنند. چشمان جسد را بسته و سکه ای داخل دهان گذاشته بودند. ( این سکه ای است که همه ارواح باید به قایقران خارون در عالم اموات بپردازند تا او آنها را از رودخانه استیکس عبور دهد ) جسد شسته شد، با روغن مسح شد و لباس سفید به او می پوشاندند. گاهی عزاداران حرفه ای را استخدام می کردند تا برای درگذشتگان فاتحه بخوانند. قبل از طلوع آفتاب در روز بعد از تشییع جنازه، جسد را به محل دفن می بردند. قبل از شروع راهپیمایی، زنان خانواده موهای خود را کوتاه می کردند تا نشان دهند که در عزاداری هستند. پس از تدفین ضیافتی برگزار شد که در آن خانواده عزادار و دوستان از فضایل آن مرحوم یاد کرده و از عیوب او می گذشتند. بد گفتن مردگان یک تابو فرهنگی بود. در دوازده روز بعد، خانواده از قبر دیدن می کردند و بر روی قبر عسل، شراب، روغن، شیر یا آب می ریختند. اکثر خانواده ها هر سال در سالگرد تولد یا مرگ شخص برمی گشتند تا گلدسته هایی را روی قبر بگذارند. [ ۱]
یونانیان تدفین را یکی از مقدس ترین وظایف خود می دانستند. اعتقاد بر این بود که تا زمانی که بدن دفن نشده باشد، روح آرامش ندارد. همچنین، جسد دفن نشده برای خدایان که در هر دو جهان بالا و پایین زندگی می کردند، توهین آمیز بود. انتظار می رفت هر کس جسدی دفن نشده را بیابد فوراً مشتی گرد و غبار یا خاک بر روی آن بیاندازد. [ ۲]
مقبره های گروهی تا سال ۱۱۰۰ قبل از میلاد بسیار محبوب بودند. پس از ۱۱۰۰ قبل از میلاد، یونانیان مردگان را عمدتاً در گورهای فردی دفن می کردند. آتن استثنای اصلی بود زیرا آتنی ها معمولاً مرده ها را می سوزانیدند و خاکسترشان را در کوزه می گذاشتند. مکان های قبرها در دوره باستانی ساده تر شد و اثاثیه قبرها کاهش یافت، در حالی که گورستان ها بزرگ تر شدند. جالب است که مراسم ساده مصادف با ظهور دموکراسی بود، اما در قرن چهارم، با کاهش دموکراسی، مقبره ها و قبرهای گروهی بار دیگر رواج یافت. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیونانیان تدفین را یکی از مقدس ترین وظایف خود می دانستند. اعتقاد بر این بود که تا زمانی که بدن دفن نشده باشد، روح آرامش ندارد. همچنین، جسد دفن نشده برای خدایان که در هر دو جهان بالا و پایین زندگی می کردند، توهین آمیز بود. انتظار می رفت هر کس جسدی دفن نشده را بیابد فوراً مشتی گرد و غبار یا خاک بر روی آن بیاندازد. [ ۲]
مقبره های گروهی تا سال ۱۱۰۰ قبل از میلاد بسیار محبوب بودند. پس از ۱۱۰۰ قبل از میلاد، یونانیان مردگان را عمدتاً در گورهای فردی دفن می کردند. آتن استثنای اصلی بود زیرا آتنی ها معمولاً مرده ها را می سوزانیدند و خاکسترشان را در کوزه می گذاشتند. مکان های قبرها در دوره باستانی ساده تر شد و اثاثیه قبرها کاهش یافت، در حالی که گورستان ها بزرگ تر شدند. جالب است که مراسم ساده مصادف با ظهور دموکراسی بود، اما در قرن چهارم، با کاهش دموکراسی، مقبره ها و قبرهای گروهی بار دیگر رواج یافت. [ ۲]
