مرادغ

لغت نامه دهخدا

مرادغ. [ م َ دِ ] ( ع اِ ) ج ِ مردغة. ( اقرب الموارد ). رجوع به مَردَغَة شود. || ناقة ذات مرادغ ؛ ماده شتر فربه. ( منتهی الارب ). سمینة. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

ماده شتر فربه

پیشنهاد کاربران

بپرس