مراحل رشد روانی - اجتماعی اریکسون که در نیمه دوم قرن بیستم توسط اریک اریکسون با همکاری جون اریکسون[ ۱] مطرح شد، یک نظریه روان کاوانه جامع است که یک سری هشت مرحله ای را مشخص می کند که یک فرد در حال رشد سالم باید از نوزادی تا اواخر بزرگسالی پشت سر بگذارد. طبق نظریه اریکسون نتایج حاصل از هر مرحله، مثبت یا منفی، بر نتایج مراحل بعدی تأثیر می گذارند. [ ۲] اریکسون در حدود دهه ۱۹۵۰ کتابی به نام کودکی و جامعه منتشر کرد که تحقیقات وی در مورد هشت مرحله رشد روانی - اجتماعی را به خوبی نشان داد. [ ۳] اریکسون در ابتدا تحت تأثیر مراحل رشد روانی - جنسی زیگموند فروید قرار گرفت. او بالاخص با کار با نظریه های فروید شروع به فعالیت کرد. با این حال، همینکه او شروع به بررسی بیشتر جزئیات رشد زیست روانی - اجتماعی و اینکه چگونه دیگر عوامل محیطی روی رشد انسان تأثیر می گذارند، کرد، به سرعت فرای نظریه های فروید پیش رفت و ایده های خود را شکل داد. [ ۳]
نظریه مراحل اریکسون فردی را توصیف می کند که از ابتدا تا انتهای هشت مرحله زندگی به عنوان کارکردی از کنار آمدن با نیروهای بیولوژیکی و فرهنگی - اجتماعی او پیش می رود. این دو نیروی متضاد هرکدام بحرانی روانی - اجتماعی دارند که این هشت مرحله را مشخص می کند. اگر فردی به راستی با موفقیت این نیروها را ( به نفع اولین مختصه ذکرشده در بحران ) با یکدیگر وفق دهد، او با فضیلت مربوطه از مرحله بیرون می آید. مثلاً اگر نوزادی وارد مرحله نوپایی ( خودمختاری در برابر شرم و شک ) با اعتماد بیشتری از بی اعتمادی شود، فضیلت امید را با خود به مراحل بعدی زندگی می برد. [ ۴] چالش های مراحلی که با موفقیت طی نشده اند، ممکن است که انتظار برود که به شکل مشکل در آینده بازگردند. گرچه، چیرگی بر یک مرحله لازمه رفتن به مرحله بعدی نیست. در یک پژوهش، اشخاص رشد چشمگیری در نتیجه فعالیت های سازمان یافته نشان دادند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنظریه مراحل اریکسون فردی را توصیف می کند که از ابتدا تا انتهای هشت مرحله زندگی به عنوان کارکردی از کنار آمدن با نیروهای بیولوژیکی و فرهنگی - اجتماعی او پیش می رود. این دو نیروی متضاد هرکدام بحرانی روانی - اجتماعی دارند که این هشت مرحله را مشخص می کند. اگر فردی به راستی با موفقیت این نیروها را ( به نفع اولین مختصه ذکرشده در بحران ) با یکدیگر وفق دهد، او با فضیلت مربوطه از مرحله بیرون می آید. مثلاً اگر نوزادی وارد مرحله نوپایی ( خودمختاری در برابر شرم و شک ) با اعتماد بیشتری از بی اعتمادی شود، فضیلت امید را با خود به مراحل بعدی زندگی می برد. [ ۴] چالش های مراحلی که با موفقیت طی نشده اند، ممکن است که انتظار برود که به شکل مشکل در آینده بازگردند. گرچه، چیرگی بر یک مرحله لازمه رفتن به مرحله بعدی نیست. در یک پژوهش، اشخاص رشد چشمگیری در نتیجه فعالیت های سازمان یافته نشان دادند. [ ۵]
