مراجیح. [ م َ ] ( ع ص ،اِ ) ابل مراجیح ؛ شترانی که در پویه دویدن بجنبند. ( منتهی الارب ): ذات اراجیح فی سیرها؛ شترانی که در سیر و رفتن دارای اهتراز و جنبش هستند. ( از اقرب الموارد ). || قوم مراجیح ؛ دانشمندان و حکیمان. ( منتهی الارب ). حکما. واحد آن مرجح است. ( از اقرب الموارد ). || نخیل ٌ مراجیح ؛ خرمابنان گرانبار. ( منتهی الارب ). مواقیر. ( اقرب الموارد ). مراجح. سنگین بار. پرثمر. ( از متن اللغة ).
