[ویکی نور] مراجعات فی عصمه الانبیاء من منظور قرآنی. مراجعات فی عصمة الأنبیاء من منظور قرآنی، رساله ای انتقادی و اجتهادی در زمینه تفسیر موضوعی قرآن است که استاد عبدالسلام زین العابدین (ابومالک موسوی) برای نقادی مطالب استاد سید جعفر مرتضی عاملی در کتاب «خلفیات کتاب مأساة الزهراء(س)» نوشته است. این کتاب، خواندنی و سرشار از ارجاعات و استنادات علمی به کتاب های تفسیری قدیم و جدید و مقایسه نظرات گوناگون و دارای روشمندی قابل تقدیری است و روحیه علمی و انصاف نویسنده محترم نیز بس ستودنی است.
«خلفیات کتاب مأساة الزهراء(س)» نیز خودش نقدی بر مباحث علامه فضل الله در باره زندگی حضرت فاطمه(س) است که در آن بسیاری از مباحث گوناگون تاریخی و تفسیری و... مطرح شده است.
این کتاب، از یک مقدمه و 5 رساله و ملحقات (نقد شفاهی و کتبی و پاسخ آن) تشکیل شده است.
موضوع اصلی کتاب، بحث عصمت پیامبران الهی و چگونگی نظر قرآن کریم به معصومیت حضرت آدم و یونس و یوسف و موسی و... است و اینکه آیا نظر علامه فضل الله در این مورد صحیح است یا نه. به نظر استاد عبدالسلام زین العابدین، اکثر قریب به اتفاق اشکالات و انتقادهای مطرح شده نسبت به علامه فضل الله، ناوارد و ناشی از عجله و سوء تفاهم است. او در مقدمه بر این نکته تأکید کرده است که نفرت یا عشق، مانع از واقع بینی می شود و به عنوان مثال یکی از کسانی که گرفتار عشق شده، استاد سید جعفر مرتضی عاملی است که در سال 1400ق و سال ها قبل از نگارش کتاب انتقادی «خلفیات کتاب مأساة الزهراء(س)»، خوانندگانش را در کتاب «الصحیح من سیرة النبی الأعظم(ص)» دعوت کرده که کتاب «الإسلام و منطق القوة»، نوشته علامه سید محمدحسین فضل الله را مطالعه کنند؛ درحالی که خودش تصریح کرده که آن کتاب را نخوانده است، ولی گفته که اطمینان دارد که کتاب مفیدی است و حقّ مطلب را ادا می کند!
جالب است که نویسنده منتقد در اینجا انصاف داده و خودشکنی کرده و نوشته است که من هرچند سخت کوشیدم که خودم را از این آفت در امان بدارم، ولی گاهی موفق نبودم و تحت تأثیر احساسات قرار گرفتم و متوجه کلام آشکار علامه طباطبایی در باره داستان «داوود(ع) و آن دو نفری که با هم نزاع داشتند» نشدم و نقل به معنای ناروایی که استاد جعفر مرتضی در کتاب «خلفیات کتاب مأساة الزهراء(س)» انجام داده در پیدایش این اشتباه تأثیر داشت. او افزوده است که البته در این چاپ (چاپ چهارم) آن اشتباه را تصحیح کرده ام
«خلفیات کتاب مأساة الزهراء(س)» نیز خودش نقدی بر مباحث علامه فضل الله در باره زندگی حضرت فاطمه(س) است که در آن بسیاری از مباحث گوناگون تاریخی و تفسیری و... مطرح شده است.
این کتاب، از یک مقدمه و 5 رساله و ملحقات (نقد شفاهی و کتبی و پاسخ آن) تشکیل شده است.
موضوع اصلی کتاب، بحث عصمت پیامبران الهی و چگونگی نظر قرآن کریم به معصومیت حضرت آدم و یونس و یوسف و موسی و... است و اینکه آیا نظر علامه فضل الله در این مورد صحیح است یا نه. به نظر استاد عبدالسلام زین العابدین، اکثر قریب به اتفاق اشکالات و انتقادهای مطرح شده نسبت به علامه فضل الله، ناوارد و ناشی از عجله و سوء تفاهم است. او در مقدمه بر این نکته تأکید کرده است که نفرت یا عشق، مانع از واقع بینی می شود و به عنوان مثال یکی از کسانی که گرفتار عشق شده، استاد سید جعفر مرتضی عاملی است که در سال 1400ق و سال ها قبل از نگارش کتاب انتقادی «خلفیات کتاب مأساة الزهراء(س)»، خوانندگانش را در کتاب «الصحیح من سیرة النبی الأعظم(ص)» دعوت کرده که کتاب «الإسلام و منطق القوة»، نوشته علامه سید محمدحسین فضل الله را مطالعه کنند؛ درحالی که خودش تصریح کرده که آن کتاب را نخوانده است، ولی گفته که اطمینان دارد که کتاب مفیدی است و حقّ مطلب را ادا می کند!
جالب است که نویسنده منتقد در اینجا انصاف داده و خودشکنی کرده و نوشته است که من هرچند سخت کوشیدم که خودم را از این آفت در امان بدارم، ولی گاهی موفق نبودم و تحت تأثیر احساسات قرار گرفتم و متوجه کلام آشکار علامه طباطبایی در باره داستان «داوود(ع) و آن دو نفری که با هم نزاع داشتند» نشدم و نقل به معنای ناروایی که استاد جعفر مرتضی در کتاب «خلفیات کتاب مأساة الزهراء(س)» انجام داده در پیدایش این اشتباه تأثیر داشت. او افزوده است که البته در این چاپ (چاپ چهارم) آن اشتباه را تصحیح کرده ام
wikinoor: مراجعات_فی_عصمة_الأنبیاء_من_منظور_قرآنی