مراجع اصول فقه

[ویکی فقه] گام های مبارک در مرجع نگاری های دانش اصول فقه برداشته شده است.
از جمله ویژگی های برجسته و شایان توجهی که در کارنامه جنبش علمی جهان اسلام در چند دهه اخیر به چشم می خورد، اهتمام مبارک به عرضه و ارائه کتاب شناسی ها ، مأخذشناسی ها، مقاله نامه ها و در یک کلام (مرجع نگاری) علمی است که متناسب با ضوابط علمی پذیرفته شده در مراکز تحقیقاتی، به جامعه علمی تقدیم شده است.
مرجع نگاران جهان اسلام
سهم عمده این کوشش ها به بخش عربی جهان اسلام متعلق است و سابقه چنین اهتمامی از آن جا ناشی می شود که پاره ای از فرهیختگان و نویسندگان جنبش سیاسی ـ اسلامی که در حوزه فکری و فرهنگی جنبش ( بیداری اسلامی ) پس از جنگ دوم جهانی ، به آگاهی بخشی و غنا بخشیدن به ادبیات اسلام سیاسی مشغول بودند، پس از برخورد و چالش با رقیب قدرتمند و تازه نفس ـ یعنی جریان فکری چپ ـ که مجهز به نظریه های علمی نیز بود، به نیکی دریافتند که از این پس نمی توان به طرح و توضیح و تشریح کلیات بسنده نمود، چرا که در مقابل آنان رقیبی قرار داشت که با استفاده از آخرین دستاوردها و روش های علمی، تبلیغی و مخاطب شناسی، به سرعت سنگرهای دانشگاهی، آموزشی، عموم باسوادان و دیگر قشرهای اجتماعی را تسخیر می نمود. از این رو، اسلام گرایان بر آن شدند تا با آشنایی با روش ها و موضوعات جدید و عمق بخشیدن به مباحث و مسائلی که عرضه می نمودند، ادبیات جدیدی را که متناسب با مقتضیات زمان بود، پدید آورند. از جمله موضوعاتی که لازم بود به آن توجه کنند، اهتمام به روش شناسی و کارهای مرجع نگاری بود.
اولین پیشگام
در این جا لازم است یادآور شویم که فضلِ پیشگامی در این زمینه، به استاد محی الدین عطیه باز می گردد که شاید بتوان به وی لقب ( شیخ المفهرسین الاسلامیین) داد. وی از دهه هفتاد میلادی به این مهم همت گمارد و به تدریج با تأسیس مجله (المسلم المعاصر) توجه و لزوم عنایت به روش و مرجع شناسی و مرجع نگاری را وارد ادبیات پژوهشگران و محققان اسلامی نمود. تولد ، رشد و سیر تطوّر آشنایی نویسندگان و محققان حوزه ادبیات بیداری اسلامی، با روش ها و ابزارهای جدید، خود بحثی است مفصل که تشریح آن، حال و مقال دیگری می طلبد.
← ادامه سیر مرجع نگاری
...