مرابض

لغت نامه دهخدا

مرابض. [ م َ ب ِ ] ( ع اِ ) ج ِ مربض. رجوع به مَربَض و مَربِض شود.

(مَ بِ ) [ ع . ] (اِ. ) ج مربض . ۱ - مأوای گوسفندان به شب . ۲ - مأوای سباع مانند شیر و گرگ .

جاهایی که گله های گاو و گوسفند را در آن نگهداری می کنند.

آن گوران خرطبع را گورْ سوی مرابضِ آساد می دواند.
مَرابِض آساد=در این قسمت نفثةالمصدور صفحه 33=جای درندگان مثل شیر و گرگ.