مرابحت
لغت نامه دهخدا
مرابحة. [ م ُ ب َ ح َ ] ( ع مص ) به سود بازرگانی کردن. ( دستورالاخوان ) ( تاج المصادر بیهقی ). بر سود فروختن چیزی را. ( از منتهی الارب ). مرابحة بیع و فروختن است به زیادت قیمت نخستین. ( از تعریفات ). مرابحت. مرابحه. || سود دادن کسی را بر متاع او. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). مرابحت. مرابحه. || بیع مرابحة؛ آن است که فروشنده قیمتی را که برای کالائی پرداخته است ذکر کند و باافزودن مبلغی بر آن به عنوان سود مجموع را قیمت فروش بعدی قرار دهد. در بیع مرابحه لازم است که بایع و مشتری هر دو به مقدار قیمت خرید اول و مقدار ربح واقف باشند و در صورت اثبات خلاف آن مشتری حق فسخ دارد.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید