مراباه

لغت نامه دهخدا

( مراباة ) مراباة. [ م ُ ] ( ع مص ) ( از «ر ب و» ) مدارا کردن با کسی. ( از ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). || پول به ربا دادن. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

پرهیز کردن و ترسیدن از کسی

پیشنهاد کاربران

بپرس