مذیه

لغت نامه دهخدا

( مذیة ) مذیة. [ م َ ی َ / م َ ذی ی َ ] ( ع اِ ) مرآت. آئینه. ( از اقرب الموارد ). آئینه صیقلی یافته. ( از متن اللغة ). گویند: نظر فی المذیة؛ ای المرآة. ( از اقرب الموارد ). ج ، مَذَیات ، مَذیّات ، مِذاء، مِذَی ً، مَذَی ْ.

فرهنگ فارسی

آئینه

پیشنهاد کاربران

بپرس