مذیخ. [ م ُ ذَی ْ ی ِ ] ( ع ص ) رام گرداننده. ( آنندراج ). نعت فاعلی است از تذییخ به معنی رام گردانیدن. رجوع به تذییخ شود. || نخلی که قبول نکند گشن را. ( آنندراج ): ذیخت النخلة؛ لم تقبل الابار و لم تعقد شیئاً. ( متن اللغة ). رجوع به تذییخ شود. || خوار و حقیر کننده. غالب. ( ناظم الاطباء ): ذیخه ؛ ذلله ، والصواب بالدال. ( متن اللغة ). رجوع به تذییخ و تدییخ شود.
