مذیاع. [ م ِذْ ] ( ع ص ) آنکه راز نتواند نگاهداشت. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از متن اللغة ). دهن لغ که سرنگهدار نیست. ( یادداشت مؤلف ). که کتمان سِر نکند، گویند: هو للاسرار مذیاع و للاسباب مضیاع. ( از اقرب الموارد ). ج ، مذاییع. || ( اِ ) ( اصطلاح نو ) رادیو.
