مذموما

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ذمم (۵ بار)

نکوهش. خلاف مدح. در اقرب گوید: ذمّ خلاف مدح و عیب است. و آن مصدر و اسم هر دو به کار رفته است ، یعنی با خدا معبود دیگری مگیر و گرنه نکوهیده و خوار گردی. «مذموم» سه بار در قرآن آمده است: اسراء:22،18، قلم:49.

پیشنهاد کاربران

مثالی ازآیه 18 سوره اسراء:
مَّن کَانَ یُرِیدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِیهَا مَا نَشَاء لِمَن نُّرِیدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ یَصْلاهَا مَذْمُوماً مَّدْحُوراً ‏
‏هر کس که دنیای زودگذر ( این جهان ) را بخواهد ( و تنها برای زندگی آن کار کند ) ، آن اندازه که خود می خواهیم و به هرکس که صلاح می دانیم ، هرچه زودتر در دنیا بدو عطاء خواهیم کرد . به دنبال آن ، دوزخ را بهره او می کنیم که به آتش آن می سوزد ، در حالی که ( به سبب کارهائی که در دنیا کرده است ) مورد سرزنش است و ( از رحمت خدا ) رانده و مانده است . ‏
...
[مشاهده متن کامل]