مدوک
لغت نامه دهخدا
مدوک. [ م ِدْ وَ ] ( ع اِ ) آن سنگ که بدان مشک سایند. ( مهذب الاسماء ). سنگ صلایه. سنگ بوی سای. ( منتهی الارب ). سنگی که با آن طیب سایند و آن را مدوک عطار هم گویند. ( از متن اللغة ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید