مدهن

لغت نامه دهخدا

مدهن. [ م ُ هَُ ] ( ع اِ ) روغن دان . ( مهذب الاسماء ) ( منتهی الارب ). شیشه روغن. ( منتهی الارب ). آلت دَهن و قاروره آن. ( از متن اللغة ) ( ازاقرب الموارد ). ظرفی که در آن روغن کنند. روغن دان. وهو المدهنة. ( از متن اللغة ). دبه روغن. دباله روغن. ج ، مداهن. || مغاکی در کوه که آب در وی گرد آید یا هر مغاک که سیل آن را کنده باشد. ( منتهی الارب ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). ج ، مداهن.
مدهن.[ م ُ هَِ ] ( ع ص ) چاپلوس. متملق. فریبنده. ( ناظم الاطباء ). نعت فاعلی است از ادهان. رجوع به ادهان شود.
مدهن. [ م ُ دَهَْ هََ ] ( ع ص ) آنکه بر او آثار نعیم باشد. ( از متن اللغة ).
- قوم مدهنون ؛ آنانکه بر آنها آثار نعمت ها باشد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
|| روغن مالی شده. ( یادداشت مؤلف ). چرب. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به تدهین شود.
- مدهن کردن ؛ چرب کردن. ( فرهنگ فارسی معین ) : و صورت دیگر انبیا چون ابراهیم و اسماعیل و... بر آنجا کرده و به روغن سندروسی مدهن کرده.( سفرنامه ناصرخسرو از فرهنگ فارسی معین ).
مدهن. [ م ُ دَهَْ هَِ ] ( ع ص ) چرب. چربی دار. طلاکرده به روغن.( ناظم الاطباء ). || طلاکننده به روغن. چرب کننده. ( فرهنگ فارسی معین ). نعت فاعلی است از تدهین.

فرهنگ فارسی

(اسم ) ۱- چربی دار. ۲- طلاکننده بروغن . ۳ - ( صفت ) چرب کننده .
آنکه بر او آثار نعیم باشد

فرهنگ معین

(مُ هِ ) [ ع . ] (اِفا. ) چاپلوس ، متملق .
(مُ دَ هَّ ) [ ع . ] ۱ - (اِمف . ) چرب کرده . ۲ - به روغن طلا کرده . ۳ - (ص . ) چرب .

فرهنگ عمید

۱. چرب کننده.
۲. چربی دار.

پیشنهاد کاربران

بپرس