مدل آشکارسازی رنگ. مدل آشکارسازی رنگ ( CAM ) یک مدل ریاضی است که به دنبال توصیف جنبه های ادراک بینایی رنگی انسان است، یعنی شرایط دیدن که در آن بروز رنگ با اندازه گیری فیزیکی متناظر منبع محرک مطابقت ندارد. ( در مقابل، یک مدل رنگی در فضای مختصاتی را برای توصیف رنگ ها تعریف می کند، مانند مدل های رنگی RGB و CMYK ) .
یک فضای رنگ یکنواخت ( UCS ) یک مدل رنگی است که به دنبال این است که ویژگی های رنگ ساز را از نظر ادراکی یکنواخت کند، یعنی فاصله فضایی یکسان بین دو رنگ برابر با مقدار یکسان تفاوت رنگ درک شده است. CAM تحت شرایط دیداری ثابت منجر به UCS می شود. یک UCS با مدلسازی شرایط دیدن تغییرکننده منجر به CAM می شود. یک UCS بدون چنین مدلسازی همچنان می تواند به عنوان یک CAM ابتدایی استفاده شود.
رنگ در ذهن بیننده نشات می گیرد. "به طور عینی"، تنها توزیع نیروی طیفی نور است که به چشم می رسد. از این نظر، هر درک رنگی ذهنی است. با این حال، تلاش های موفقیت آمیزی برای ترسیم توزیع نیروی طیفی نور به پاسخ حسی انسان به روشی قابل اندازه گیری انجام شده است. در سال 1931، با استفاده از اندازه گیری های روان فیزیکی، کمیسیون بین المللی نورتابی ( CIE ) فضای رنگی XYZ [ ۱] ایجاد کرد که با موفقیت دید رنگی انسان را در این سطح حسی پایه مدل سازی کرد.
چالش اساسی برای هر مدل آشکارسازی رنگ این است که درک رنگ انسان از نظر ارزش های سه تحریکی XYZ کار نمی کند، بلکه از نظر پارامترهای آشکارسازی آن ( فام ، کم رنگی، روشنایی، خود رنگ، رنگارنگی و سیبرشدگی ( اشباع ) ) کار می کند. بنابراین، هر مدل آشکارسازی رنگ نیاز به ایجاد دگرگونی ( که در شرایط مشاهده نقش دارد ) از مقادیر tristimulus XYZ به این پارامترهای اشکارسازی ( حداقل فام، کم رنگی و خود رنگ ) دارد.
این بخش برخی از پدیده های آشکارسازی رنگ را که مدل های آشکارسازی رنگی سعی در درگیرشدن با آنها را دارند، توضیح می دهد.
سازگاری رنگی توانایی درک رنگ انسان را برای انتزاع از نقطه سفید ( یا دمای رنگ ) از منبع نور روشن هنگام دیدین یک جسم بازتابنده توصیف می کند. برای چشم انسان، یک تکه کاغذ سفید بدون توجه به آبی یا زرد بودن نور، سفید به نظر می رسد. این اساسی ترین و مهم ترین پدیده آشکارسازی رنگ است، و بنابراین یک تبدیل سازگاری رنگی ( CAT ) که تلاش می کند این رفتار را شبیه سازی کند، جزء اصلی هر مدل آشکارسازی رنگی است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیک فضای رنگ یکنواخت ( UCS ) یک مدل رنگی است که به دنبال این است که ویژگی های رنگ ساز را از نظر ادراکی یکنواخت کند، یعنی فاصله فضایی یکسان بین دو رنگ برابر با مقدار یکسان تفاوت رنگ درک شده است. CAM تحت شرایط دیداری ثابت منجر به UCS می شود. یک UCS با مدلسازی شرایط دیدن تغییرکننده منجر به CAM می شود. یک UCS بدون چنین مدلسازی همچنان می تواند به عنوان یک CAM ابتدایی استفاده شود.
رنگ در ذهن بیننده نشات می گیرد. "به طور عینی"، تنها توزیع نیروی طیفی نور است که به چشم می رسد. از این نظر، هر درک رنگی ذهنی است. با این حال، تلاش های موفقیت آمیزی برای ترسیم توزیع نیروی طیفی نور به پاسخ حسی انسان به روشی قابل اندازه گیری انجام شده است. در سال 1931، با استفاده از اندازه گیری های روان فیزیکی، کمیسیون بین المللی نورتابی ( CIE ) فضای رنگی XYZ [ ۱] ایجاد کرد که با موفقیت دید رنگی انسان را در این سطح حسی پایه مدل سازی کرد.
چالش اساسی برای هر مدل آشکارسازی رنگ این است که درک رنگ انسان از نظر ارزش های سه تحریکی XYZ کار نمی کند، بلکه از نظر پارامترهای آشکارسازی آن ( فام ، کم رنگی، روشنایی، خود رنگ، رنگارنگی و سیبرشدگی ( اشباع ) ) کار می کند. بنابراین، هر مدل آشکارسازی رنگ نیاز به ایجاد دگرگونی ( که در شرایط مشاهده نقش دارد ) از مقادیر tristimulus XYZ به این پارامترهای اشکارسازی ( حداقل فام، کم رنگی و خود رنگ ) دارد.
این بخش برخی از پدیده های آشکارسازی رنگ را که مدل های آشکارسازی رنگی سعی در درگیرشدن با آنها را دارند، توضیح می دهد.
سازگاری رنگی توانایی درک رنگ انسان را برای انتزاع از نقطه سفید ( یا دمای رنگ ) از منبع نور روشن هنگام دیدین یک جسم بازتابنده توصیف می کند. برای چشم انسان، یک تکه کاغذ سفید بدون توجه به آبی یا زرد بودن نور، سفید به نظر می رسد. این اساسی ترین و مهم ترین پدیده آشکارسازی رنگ است، و بنابراین یک تبدیل سازگاری رنگی ( CAT ) که تلاش می کند این رفتار را شبیه سازی کند، جزء اصلی هر مدل آشکارسازی رنگی است.
wiki: مدل آشکارسازی رنگ