مدل CAPM

مدل CAPM. در امور مالی، مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ( CAPM ) از لحاظ نظری برای تعیین مناسب نرخ بازده یک دارایی مورد نیاز استفاده می شود. اگر آن دارای به پرتفویی که به خوبی متنوع شده اضافه کنیم با توجه به اینکه ریسک دارایی تنوع بخشی نشده است. این مدل حساسیت این دارایی را به ریسک متنوع نشده به حساب می گیرد ( بنابراین به عنوان ریسک سیستماتیک یا ریسک بازار شناخته می شود ) . اغلب به صورت مقدار بتا ( β ) در صنعت مالی، همچنین انتظار بازده بازار و بازده مورد انتظار دارایی بدون ریسک نظری را بیان می کند. CPAM نشان می دهد که هزینه یک سرمایه گذار از سرمایه است که توسط بتا تعیین می شود. CAPM توسط جک ترینر ( ۱۹۶۱, ۱۹۶۲ ) ، ویلیام شارپ ( ۱۹۶۴ ) و جان لینتر ( ۱۹۶۵ ) ژان موسین ( ۱۹۶۶ ) به طور مستقل معرفی شد. هری مارکویتز زودتر روی تئوری مدرن و تنوع بخشی را بنا نهاد. شارپ، مارکویتز و مرتون میلر به طور مشترک جایزه نوبل اقتصاد ۱۹۹۰ رو بخاطر سهم این موضوع در رشته اقتصاد مالی دریافت کردند. فیشر بلک نسخه جدیدی از CAPM را توسعه داد که Black CAPM یا Zero - beta CAPM نامیده می شود که فرض یک دارایی بدون ریسک را نمی پذیرد. این نسخه در برابر آزمون تجربی قوی تر بود و تحت تأثیر استفاده گسترده ای از CAPM بود. با وجود معایب تجربی و وجود نگرش های مدرن به قیمت دارایی و انتخاب پرتفوی ( مانند تئوری قیمت گذاری اربیتراژ و مسئله پرتفوی مرتن ) CAPM هنوز هم محبوب است به دلیل سادگی و کاربرد آن در موقعیت های مختلف محبوب باقی مانده است.
از مدل CAPM برای قیمت گذاری یک اوراق بهادار یا یک پرتفوی استفاده می شود. برای یک اوراق بهادار، ما با استفاده از خط SML و ارتباط آن با بازده مورد انتظار و ریسک سیستماتیک ( بتا ) که نشان دهد چطور بازار باید یک اوراق بهادار را در ارتباط با سطح ریسک آن اوراق بهادار قیمت گذاری کند. SML ما را قادر می سازد که نسبت بازده به ریسک هر اوراق بهادار را با کل بازار محاسبه نماییم؛ بنابراین وقتی که نرخ بازده مورد انتظار هر ورقه بهادار کاهش قیمت یافته، به وسیلهٔ ضریب بتای آن، نرخ بازده به ریسک برای هر ورقه بهادار در بازار برار است با نرخ بازده به ریسک بازار، بنابراین
نرخ بازده به ریسک بازار مؤثر است بر صرف ریسک بازار و با مرتب کردن معادله بالا و حل برای E ( R i )     ما مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ای ( CAPM ) را بدست آورده ایم.