مدرک سفر پناهندگی

مدرک سفر پناهندگی ( انگلیسی: Refugee travel document ) ( یا بقولی جواز سفر کنوانسیون سال ۱۹۵۱ یا پاسپورت ژنو ) یک مدرک سفر است که برای پناهنده توسط دولتی که وی در آنجا مستقر است صادر می شود، تا بتواند بوسیله آن به خارج از آن کشور سفر کند و برگردد. پناهندگان احتمالاً قادر به دریافت پاسپورت از دولت ملی خود نیستند ( که از آن به مکان دیگری پناه برده اند ) و بنابراین آنها به مدرک سفر نیاز دارند، تا بتوانند با آن در مسافرت های بین المللی شرکت کنند. ۱۴۵ کشوری که عضو کنوانسیون ۱۹۵۱ مربوط به استاتوی پناهندگان هستند باید برای پناهندگانی که قانوناً در کشور ساکن هستند این مدرک سفر را صادر کنند. [ ۱] مدرک سفر پناهندگی کتابچه ای شبیه پاسپورت معمولی است. روی جلد آن کلمات مدرک سفر به انگلیسی و فرانسوی ( و اغلب به زبان کشور صادر کننده مدرک ) و نیز تاریخ کنوانسیون: ۲۸ ژوئیه ۱۹۵۱ نوشته شده. مدارک در اصل خاکستری هستند، گرچه برخی کشورها امروزه آنرا به رنگ های دیگر با دو خط مورب موازی در گوشه سمت چپ بالای جلد صادر می کنند. دارندگان این مدرک می توانند از برخی از امتیازات سفر بدون ویزا به کشورهای امضا کننده کنوانسیون استفاده کنند.
مدرک سفر پناهندگی که از جانب دولت کانادا صادر می شود، نمی تواند برای سفر به کشوری که پناهنده تابعیت آنرا دارد، استفاده شود و مدرک سفر پناهندگی که توسط کشور دیگری صادر شده دارای اعتبار یک پاسپورت بمنظور کسب مجوز اعتبار سفر الکترونیک به کانادا نیست. [ ۲] [ ۳]