دیورتیک های تیازیدی ( Thiazide ) مانند هیدروکلرتیازید و کلرتالیدون در درمان فشار خون بالا و ادم مورد توجه هستند.
دیورتیک های تیازیدی با مهار هم انتقالی سدیم - کلر در ابتدای توبول دیستال موجب افزایش دفع سدیم و نهایتاً افزایش ترشح ادرار می شوند. افزایش دفع ادرار با کاهش در حجم پلاسما، برون ده قلبی را کاهش داده و در نتیجه فشار خون کاهش می یابد. با این وجود، درمان پیوسته و مداوم حجم پلاسما را به سطح قبل از درمان برمی گرداند و کاهش به وجود آمده در مقاومت عروق محیطی مسئول اثرات ضد فشار خون طولانی مدت است.
متداول ترین مورد مصرف دیورتیک های تیازیدی درمان فشار خون بالاست و در بسیاری از کتابها این داروها از اولین داروهای درمان فشارخون اولیه هستند.
البته در ادم و آسیت ناشی از سیروز کبدی و برخی از سایر موارد ادم نیز این داروها کاربرد دارند.
این گروه از داروها با کاهش سطح کلسیم ادرار موجب کاهش تشکیل سنگ های کلسیمی در کلیه می شوند لذا در این گروه از بیماران نیز کاربرد دارند.
مهمترین عاضه جانبی این دیورتیکها هیپوکالمی است لذا بسیاری اوقات این دیورتیکها در ترکیب با دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم تجویز می شوند، در نتیجه غلظت پتاسیم خارج سلولی زیاد می شود مانند تریامترن اچ. این داروها با کاهش دفع اسیداوریک ادرار موجب هایپراوریسمی می شوند لذا در بیماران نقرسی توصیه نمی شوند. تیازیدها موجب هایپرگلیسمی و هایپرلیپیدمی نیز می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدیورتیک های تیازیدی با مهار هم انتقالی سدیم - کلر در ابتدای توبول دیستال موجب افزایش دفع سدیم و نهایتاً افزایش ترشح ادرار می شوند. افزایش دفع ادرار با کاهش در حجم پلاسما، برون ده قلبی را کاهش داده و در نتیجه فشار خون کاهش می یابد. با این وجود، درمان پیوسته و مداوم حجم پلاسما را به سطح قبل از درمان برمی گرداند و کاهش به وجود آمده در مقاومت عروق محیطی مسئول اثرات ضد فشار خون طولانی مدت است.
متداول ترین مورد مصرف دیورتیک های تیازیدی درمان فشار خون بالاست و در بسیاری از کتابها این داروها از اولین داروهای درمان فشارخون اولیه هستند.
البته در ادم و آسیت ناشی از سیروز کبدی و برخی از سایر موارد ادم نیز این داروها کاربرد دارند.
این گروه از داروها با کاهش سطح کلسیم ادرار موجب کاهش تشکیل سنگ های کلسیمی در کلیه می شوند لذا در این گروه از بیماران نیز کاربرد دارند.
مهمترین عاضه جانبی این دیورتیکها هیپوکالمی است لذا بسیاری اوقات این دیورتیکها در ترکیب با دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم تجویز می شوند، در نتیجه غلظت پتاسیم خارج سلولی زیاد می شود مانند تریامترن اچ. این داروها با کاهش دفع اسیداوریک ادرار موجب هایپراوریسمی می شوند لذا در بیماران نقرسی توصیه نمی شوند. تیازیدها موجب هایپرگلیسمی و هایپرلیپیدمی نیز می شوند.
wiki: مدرهای تیازیدی