مُدَرِّسی، ابراهیم (مشهد ۱۲۹۷ـ تهران ۱۳۶۸ش)
روزنامه نگار و رمان نویس ایرانی. در رشته حقوق و ادبیات تحصیل کرد و دکتری ادبیات فارسی گرفت. او کارمند وزارت دارایی و یکی از مدیران سیستم بانکی کشور بود. کار مطبوعاتی اش را در ۱۳۲۲ش آغاز کرد و سال ها سردبیر مجله ترقی بود. مقاله ها و گزارش های او خوانندگان بسیار داشت و او را باید یکی از پیشکسوتان روزنامه نگاری در ایران دانست. شهرت مدرسی در حوزه ادبیات داستانی به سبب رمان های تخیلی روستایی و به ویژه رمان های پرماجرای تاریخی اوست که عموماً به صورت پاورقی در مجله ترقی چاپ می شد و هرکدام دوره ای خاص از تاریخ ایران را به تصویر می کشید. برخی از آن ها عبارت اند از عروس مدائن در دوره یزدگرد سوم ساسانی؛ پنجه خونین در زمان شاه صفی صفوی، عشق و انتقام در زمان اردوان پنجم اشکانی؛ پیک اجل در زمان حمله مغول به ایران. اما مفصل ترین و مهم ترین اثرش رمان دراز دلشاد خاتون است که بالغ بر چند هزار صفحه می شود و قهرمانان آن دو زن مشهور دوره حکومت ایلخانان مغول، دلشاد خاتون و بغداد خاتون اند.
روزنامه نگار و رمان نویس ایرانی. در رشته حقوق و ادبیات تحصیل کرد و دکتری ادبیات فارسی گرفت. او کارمند وزارت دارایی و یکی از مدیران سیستم بانکی کشور بود. کار مطبوعاتی اش را در ۱۳۲۲ش آغاز کرد و سال ها سردبیر مجله ترقی بود. مقاله ها و گزارش های او خوانندگان بسیار داشت و او را باید یکی از پیشکسوتان روزنامه نگاری در ایران دانست. شهرت مدرسی در حوزه ادبیات داستانی به سبب رمان های تخیلی روستایی و به ویژه رمان های پرماجرای تاریخی اوست که عموماً به صورت پاورقی در مجله ترقی چاپ می شد و هرکدام دوره ای خاص از تاریخ ایران را به تصویر می کشید. برخی از آن ها عبارت اند از عروس مدائن در دوره یزدگرد سوم ساسانی؛ پنجه خونین در زمان شاه صفی صفوی، عشق و انتقام در زمان اردوان پنجم اشکانی؛ پیک اجل در زمان حمله مغول به ایران. اما مفصل ترین و مهم ترین اثرش رمان دراز دلشاد خاتون است که بالغ بر چند هزار صفحه می شود و قهرمانان آن دو زن مشهور دوره حکومت ایلخانان مغول، دلشاد خاتون و بغداد خاتون اند.