مدرسه بلخیه

[ویکی فقه] بلخیّه، مدرسه ، از مدارس حنفی دمشق در نیمه اول قرن ششم.
این مدرسه، که در کنار جامع دمشق قرار داشته، در قدیم به «خربة الکنیسه» یا «دار ابی الدَّرداء» معروف بوده است.
سازنده و انگیزه ساخت
به نوشته نعیمی دمشقی (متوفی ۹۷۸)، این مدرسه را امیر ککز دقاقی، پس از ۵۲۵، برای تدریس شیخ برهان الدین ابوالحسن علی بن حسن بلخی معروف به برهان بلخی • (متوفی ۵۴۸)، از فقهای حنفیه شام ، دایر کرد و ظاهراً ازینرو نیز بلخیّه نام گرفت.
← ابن عساکر و مدرسه بلخیه
پس از ابوالحسن بلخی، پسرش شمس الدین و چندتن دیگر از بزرگان حنفی، از جمله قاضی عزیزالدین ابوعبداللّه محمد علوی سنجاری، در بلخیّه تدریس می کردند.
پس از سنجاری، فرزندش کمال الدین ابوالفضائل عبداللطیف تا استیلای مغولان بر دمشق (۶۵۸) عهده دار تدریس در بلخیه بود.
پس از فروخفتن فتنه مغول، باردیگر حلقه درس و بحث در بلخیّه دایر شد.
از میان مدرّسان مشهور این دوره می توان از رشیدالدین اسماعیل حنفی دمشقی، معروف به ابن المعلّم، نام برد که تا ۶۷۴ در بلخیّه به تدریس اشتغال داشته است.