مُدَرّس تبریزی ، محمّدعلی (تبریز ۱۲۵۸ـ۱۳۳۳ش)
از مورخان و نویسندگان بزرگ شیعۀ ایران در دوران معاصر. ادبیات عرب ، مقدمات علوم اسلامی و ریاضیات را در مدرسۀ طالبیّۀ تبریز فراگرفت و علوم معقول را نزد میرزا علی لنکرانی (از شاگردان میرزا ابوالحسن جلوه ) خواند و از درس خارج فقه و اصول میرزا ابوالحسن انْگَجی و میرزا صادق آقا مجتهد تبریزی استفاده کرد و از سیدمحمد حجت ، شیخ محمدعلی مجتهد شاه آبادی ، شیخ عبدالحسین رشتی و شیخ محمدحسین کاشِفُ الْغِطاء و دیگران اجازۀ اجتهاد و روایت گرفت. مدرس تبریزی مدت دوازده سال آخر عمرش را در مدرسۀ سپهسالار قدیم تهران به تدریس ، تحقیق و تألیف گذراند. او را نخست در طوبائیه تبریز دفن کردند و سپس پیکرش به قبرستان شیخان قم منتقل شد. مهم ترین آثار وی عبارت اند از: رَیحانَة الْاَدب فی تَراجم المَعْروفین بالکنیة و اللّقب (۸ جلد)؛ فرهنگ نوبهار (۲ جلد)؛ فرهنگ بهارستان ؛ دیوان المعصومین ؛ کفایة الْمُحصّلین فی تَبْصُرةُ احکام الدّین (۲جلد).
از مورخان و نویسندگان بزرگ شیعۀ ایران در دوران معاصر. ادبیات عرب ، مقدمات علوم اسلامی و ریاضیات را در مدرسۀ طالبیّۀ تبریز فراگرفت و علوم معقول را نزد میرزا علی لنکرانی (از شاگردان میرزا ابوالحسن جلوه ) خواند و از درس خارج فقه و اصول میرزا ابوالحسن انْگَجی و میرزا صادق آقا مجتهد تبریزی استفاده کرد و از سیدمحمد حجت ، شیخ محمدعلی مجتهد شاه آبادی ، شیخ عبدالحسین رشتی و شیخ محمدحسین کاشِفُ الْغِطاء و دیگران اجازۀ اجتهاد و روایت گرفت. مدرس تبریزی مدت دوازده سال آخر عمرش را در مدرسۀ سپهسالار قدیم تهران به تدریس ، تحقیق و تألیف گذراند. او را نخست در طوبائیه تبریز دفن کردند و سپس پیکرش به قبرستان شیخان قم منتقل شد. مهم ترین آثار وی عبارت اند از: رَیحانَة الْاَدب فی تَراجم المَعْروفین بالکنیة و اللّقب (۸ جلد)؛ فرهنگ نوبهار (۲ جلد)؛ فرهنگ بهارستان ؛ دیوان المعصومین ؛ کفایة الْمُحصّلین فی تَبْصُرةُ احکام الدّین (۲جلد).