محمدعلی غزنوی معروف به مدرس افغانی یا آیت الله محمدعلی مدرس افغانی ( متولد ۱۲۸۴ در قریهٔ خاربید المیتو، ولسوالی جاغوری، ولایت غزنی - ۱۳۶۵ در قم ) مجتهد و فقیه برجستهٔ شیعه از هزاره های اهل افغانستان و استاد سطوح عالی ادبیات و نحو در حوزه علمیه قم بود. وی از استادان نجف همچون سید ابوالحسن اصفهانی، محمد علی کاظمی خراسانی و محمدحسین نائینی و نیز سید ابوالقاسم خویی اجازه نامه های متعدد داشت .
... [مشاهده متن کامل]
هم چنین ایشان از جمله متأثرانِ از سبک و سیاق روش ادبی استاد برجسته اش ادیب نیشابوری محسوب می شود.
او در ابتدا به شیخ محمدعلی غزنوی معروف بود و پس از آن که در سال ۱۳۰۴ به حوزه علمیه نجف رفت، با تلاش های خود، لقب مدرس به او داده شد. مدرس افغانی، پس از حدود بیست سال تحصیل و تحقیق، در سال ۱۳۱۸ با توصیه سید ابوالحسن اصفهانی به افغانستان برگشت: «من در حالی که روحانی جوان بودم از نجف اشرف به دستور سید ابوالحسن اصفهانی مرجع تقلید وقت، به افغانستان رفته و در ولسوالی جاغوری ولایت غزنی در خاک اجدادی ام اقامت گزیدم و مدرسه ای بنا نهادم و مشغول تدریس و تربیت طلاب شدم. » محمداسحاق فیاض، از علما و مراجع طراز اولِ نجف اشرف، داماد و شاگرد علامه مدرس افغانی می باشد. هم چنین استادان برجسته ایی همچون محمدعلی کوشا در علوم بلاغی، بدیع و ادبیات متأثر از وی می باشند.
مدرس از مجتهدان به نام و مراجع تقلید معروف حوزهٔ علمیه نجف اجازه نامه اجتهاد داشت. مطالب و نکات موجود در آن ها به خوبی مقام رفیع دانشی وی را در علوم اسلامی نشان می دهد. محمد علی کاظمی در اجازه نامه خود نوشته است: جناب عالم فاضل، مهذب کامل و پاک و مورد اعتماد، شیخ محمد علی غزنوی از جمله کسانی است که عمرش را صرف تحصیل علوم شرعیه کرده است؛ در حالی که تحصیل او با بحث و فحص، کوشش، تلاش و اجتهاد همراه بوده است، او در محضر علما حاضر شد و از آن ها با فهم و تدبر استفاده کرده بحمدالله به مرتبه اجتهاد رسیده و مورد وثوق و اعتماد است. اجازه نامه فوق که به تأیید سید ابوالحسن اصفهانی رسیده در تاریخ یازدهم جمادی الاول ۱۳۶۴ صادر شده است و خراسانی در اجازه نامه دیگری مقام ارجمند علمی علامه را بیشتر ارج نهاده او را از اقرانش پیشگام شمرده است. خویی در اجازه نامه خویش علامه مدرس را دانشمند فاضل، ادیب کامل، عماد علمای اعلام و برگزیدهٔ فضلای کرام دانسته است.
... [مشاهده متن کامل]
هم چنین ایشان از جمله متأثرانِ از سبک و سیاق روش ادبی استاد برجسته اش ادیب نیشابوری محسوب می شود.
او در ابتدا به شیخ محمدعلی غزنوی معروف بود و پس از آن که در سال ۱۳۰۴ به حوزه علمیه نجف رفت، با تلاش های خود، لقب مدرس به او داده شد. مدرس افغانی، پس از حدود بیست سال تحصیل و تحقیق، در سال ۱۳۱۸ با توصیه سید ابوالحسن اصفهانی به افغانستان برگشت: «من در حالی که روحانی جوان بودم از نجف اشرف به دستور سید ابوالحسن اصفهانی مرجع تقلید وقت، به افغانستان رفته و در ولسوالی جاغوری ولایت غزنی در خاک اجدادی ام اقامت گزیدم و مدرسه ای بنا نهادم و مشغول تدریس و تربیت طلاب شدم. » محمداسحاق فیاض، از علما و مراجع طراز اولِ نجف اشرف، داماد و شاگرد علامه مدرس افغانی می باشد. هم چنین استادان برجسته ایی همچون محمدعلی کوشا در علوم بلاغی، بدیع و ادبیات متأثر از وی می باشند.
مدرس از مجتهدان به نام و مراجع تقلید معروف حوزهٔ علمیه نجف اجازه نامه اجتهاد داشت. مطالب و نکات موجود در آن ها به خوبی مقام رفیع دانشی وی را در علوم اسلامی نشان می دهد. محمد علی کاظمی در اجازه نامه خود نوشته است: جناب عالم فاضل، مهذب کامل و پاک و مورد اعتماد، شیخ محمد علی غزنوی از جمله کسانی است که عمرش را صرف تحصیل علوم شرعیه کرده است؛ در حالی که تحصیل او با بحث و فحص، کوشش، تلاش و اجتهاد همراه بوده است، او در محضر علما حاضر شد و از آن ها با فهم و تدبر استفاده کرده بحمدالله به مرتبه اجتهاد رسیده و مورد وثوق و اعتماد است. اجازه نامه فوق که به تأیید سید ابوالحسن اصفهانی رسیده در تاریخ یازدهم جمادی الاول ۱۳۶۴ صادر شده است و خراسانی در اجازه نامه دیگری مقام ارجمند علمی علامه را بیشتر ارج نهاده او را از اقرانش پیشگام شمرده است. خویی در اجازه نامه خویش علامه مدرس را دانشمند فاضل، ادیب کامل، عماد علمای اعلام و برگزیدهٔ فضلای کرام دانسته است.
